Schrijf je ouders een brief. Niet alleen met verwijten maar waar wees eerlijk over hoe de dynamiek in huis invloed heeft op jou. Dat relatie problemen niet de schuld zijn van een kind en aan hun onvermogen om met de situatie om te gaan een. Dat ze geen goed beeld geven van een gezonde relatie voor hun kinderen en je ze het liefst gelukkiger zou zien en dat daarvoor mogelijk hulp nodig is. Geen die brief in een rustig moment (in tweevoud aan beide) en bijvoorbeeld voor je naar school gaat dan kan het even bezinken.

Beste jongen, Het is heel verdrietig wat jij hier schrijft. Je thuis is toch de plaats waar jij je veilig en geborgen zou moeten voelen en je ouders zijn toch de mensen van wie je onvoorwaardelijke liefde en steun zou moeten verwachten.
Bij jou thuis is dat niet zo vanzelfsprekend en als ik je verhaal zo lees dan is dat iets wat geleidelijk aan is gegroeid.
De basis lijkt te zijn dat de liefde tussen jouw ouders verdwenen is en dat er bitterheid en teleurstelling voor in de plaats is gekomen. Zo iets komt niet meer goed en dan is het maar het beste om te erkennen dat samen leven geen optie meer is.
Dat is makkelijk gezegd, maar de praktijk is niet zo simpel. Er gaan nog heel moeilijke tijden komen voor je ouders en natuurlijk ook voor jou en je zusters.

Van jou mag niet gevraagd worden partij te kiezen al lijk jij wel negatieve gevoelens te hebben naar je moeder en dat is heel erg jammer. Tussen de meeste jongens en hun moeder is een hele sterke band. Ook met je vader heb je niet echt een goede vader zoon relatie, maar dat komt meer voor. Kun je nog respect voor hem hebben?

Die problemen thuis met je ouders zijn van grote invloed op je leven van vandaag, maar het kan ook heel negatief werken naar je latere leven als volwassen man. Zijn er andere volwassenen, grootouders, anderen die je kent en waar je contact mee hebt, die jij vertrouwt en waarmee je over dit soort dingen kan praten?
Hoe is de relatie met je zusters? Dat jouw moeder zich voor jouw gevoel anders naar hen gedraagt dan naar jou, wekt dat boosheid op die jouw gedrag naar hen verandert? Jouw zusters kunnen daar niets aan doen neem ik aan, dus kwalijk nemen kan je ze niets.
Jij bent nog jong, dus diep psychologisch inzicht in waarom volwassen mensen zich gedragen zoals ze doen mag van jou niet verwacht worden. Toch kan jij je misschien wel voorstellen dat jouw ouders door hun problemen met elkaar niet meer in staat zijn zich te gedragen zoals je van ouders mag verwachten. Je kan boos op ze zijn maar je kan ook verdrietig zijn dat het zo is en hopen dat er oplossingen gevonden worden die je thuis weer een echt thuis kunnen maken, maar dat kan veel tijd gaan kosten.

Voorlopig zitten jullie er dus mee, en niet alleen jij natuurlijk. Praat jij er wel eens over met je zusters? Die moeten er ook onder lijden lijkt mij.
Hoe gaat het op school? Gaat het goed met je studie? Heb je daar goede vrienden, misschien ook buiten de school, bij sportvereniging of in de buurt waar je woont?
Met jouw vrienden kan je misschien wel praten, maar zij kunnen ook niet meer doen dan goede vrienden zijn. Misschien zijn er vrienden waar jij bij thuis komt zodat je even in een normaal gezin bent.

Wat jij meemaakt komt veel meer voor en er zijn zoveel jongeren die het moeilijk hebben met hun leven. Soms begrijp je niet wat hun probleem is, alles lijkt perfect, maar toch zitten ze in een depressie. Soms lees je verhalen waarvan je denkt hoe houdt die jongen het vol. Lees eens het verhaal van die jongen die op zeeklassen gaat maar in bed plast. Je vindt het bij het forum 'je lichaam'.
Bij hem zit letterlijk alles tegen, maar het is een moedige kerel en hij redt het.

Ik wens je sterkte en hoop dat je toch nog plezier in je leven kan hebben. Heel wat volwassenen maken een puinhoop van hun leven. Probeer jij het beter te doen. Voor wat je ouders doen ben jij niet verantwoordelijk. Jij moet vooruitkijken en proberen om wat van je eigen leven te maken. Doe jij het beter! Het beste!