Wat vervelend dat die nare comment er doorheen was gekomen maar gelukkig heeft de moderatie het verwijdert. Topic starter had misschien wel veel verschillende vriendjes maar om haar voor konijntje uit te maken vind ik echt niet kunnen!

Ik heb inmiddels een appartement samen met mijn vriend, alleen ik vind het gewoon heel lastig om deze situatie een plek te geven en daardoor ben ik soms heel verdrietig. En iedereen om me heen zegt dat ik door moet gaan en dat doe ik ook zeker alleen de gedachte kan ik niet loslaten

Wat een bizarre reactie @M21... Als je TS niet wilt of kunt helpen, hoef je toch ook niet zo'n onzin te schrijven?! Sterkte @TS! Kun je ergens tijdelijk terecht om dingen te regelen en te zoeken naar een eigen plek?   Moderator Foutje van ons, deze hadden we niet door moeten laten. Is nu verwijderd.

Wettelijk hebben je ouders een zorgplicht tot je 21 bent. Je bent inmiddels 23 dus je moeder hoeft je niet in huis te houden als ze dat niet wil. In jouw geval heeft ze je eruit gezet.

Mijn vraag zou zijn : hoe is het zover gekomen? En kan je ergens heen of slaap je nu op straat?

Ik heb het tegenovergestelde gedaan: ben in de week dat ik 18 werd direct het huis uitgegaan en ben direct naar de andere kant van het land verhuisd. Heb een nieuw nummer genomen en heb mijn moeder 2,5 jaar niet gezien of gesproken. Inmiddels is het contact hersteld, maar verder dan de verjaardagen en de feestdagen komen we niet. En van harte gaat dat niet: ik zit nu al tegen Kerst aan te hikken.

Kennelijk vind jij het wel erg dat je nu geen contact met je moeder meer hebt: met de tijd komt dat vast goed. Grote kans dat je over twee jaar gewoon weer aan het kerstdiner zit.

Voor nu: bouwen aan je leven! Zorg dat je een eigen plekje vindt. Ik hoop voor je dat je staat ingeschreven bij Woningnet, zodat je ooit een sociale huurwoning kan bemachtigen. Je zou bij de gemeente kunnen informeren of je urgentie kan krijgen, omdat je echt feitelijk uit huis bent gezet. Ik weet alleen niet of dat voldoende reden is om urgentie te krijgen.

Tot die tijd: op kamerjacht gaan! Vooral veel netwerken is hierbij belangrijk. Lukt het niet (meteen) om een kamer te vinden? Denk aan antikraak, een camper, caravan, busje, boot of een vakantiewoning waar je een tijdje kan wonen. Andere optie: schrijf je in als au pair via zo'n bureau. Dan woon je bij die mensen in. Deze baan is niet alleen in het buitenland beschikbaar. Ook door rijke Nederlanders en expats worden deze au pair-bureaus ingezet.

Het belangrijkste van mijn verhaal: kijk vooruit! Bouw aan je eigen leven. Als je eenmaal je eigen plekje hebt, kan je dit naar eigen smaak gaan inrichten. Je kan een (nieuwe) sport of hobby gaan doen. Je gaat nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe vrienden maken etc. Daarna, kan het contact met je moeder altijd nog hersteld worden: tijd heelt alle wonden. Geef dit wat tijd en focus eerst op je eigen leven op orde krijgen!