''Ongelukkig''?

Hallo, ik zit met een probleem wat me echt heel erg stoort. :(

Thuis en in mijn omgeving voel ik me niet ''goed''.
Ik heb geweldige ouders. Ze doen alles voor me, maar ik mis toch iets. Ook mijn vrienden, ik mis er iets aan.
Ik ben niet ''gelukkig''. Ook had ik dat gevoel extra de afgelopen week. Ik was op skivakantie en ik vond het zo geweldig met iedereen die er was, maar het is alweer voorbij en dat gevoel mis ik heel erg. De laatste avond kwam er een groep meiden binnen.
Ik begreep dat een van hun mij wel leuk vond, ik haar ook. Maar ik zat nogal in een situatie waar ik me onzeker voelde en dus haar bijna niet durfde aan te spreken. (Daar gaat ook weer een heel verhaal vooraf.) Maar ze gingen weer snel. Ik heb haar niet meer gesproken. En zij woont ver weg. 500 kilometer van waar ik woon. Waarschijnlijk zie ik haar dus ook nooit meer. Soort liefde op het eerste gezicht? Ik was dus ook erg van slag en dacht er constant aan.

Wat kan ik doen om me beter te voelen?
Praten met m'n ouders lijkt me niet echt een optie.
Wat moet ik eraan doen?