Beste vriend van mijn vriend en ik vinden elkaar leuk.

Help, de beste vriend (nu even Tom) van mijn vriend (nu even Karel) vind mij leuk. Ik ben goed bevriend met een meisje (nu even Lieke) al ruim 5 jaar. We gaan veel met z’n alle om, en zijn veel avonden samen omdat we buren zijn. Onze jongens kennen elkaar ook al erg lang. We zijn beide al 4 jaar samen, er zit maar 4 maanden tussen de datums waarop onze relaties begonen. Het laatste jaar van mijn relatie is niet heel best, ik kreeg een burn-out er zat er flink door heen. Ik moest tijdelijk stoppen met mijn studie, en heb een heftig jaar achter de rug. Dit alles is opgebouwd uit een tijd van 2 a 3 jaar, door fulltime te werken, bezig te zijn met school, stage enz enz. Karel had hier heeel slecht begrip voor, en kon zich hier alleen maar heel boos over maken. Als ik bijvoorbeeld langer sliep, een dagje vrij van werk nam, of als ik eens iets was vergeten. Tom en Sara hebben vaak ruzie, Sara kan snel ontploffen om de kleinste dingen. Tom mag niets van haar, en heeft het hier vaker over met mijn vriend. Toen we 3 weken geleden op een avond samen waren met z’n alle en een feestje hadden, en gedronken hadden ontstond er een ruzie tussen Sara en Tom, en een ruzie tussen mijn vriend Karel en ik. Sara is toen weggelopen, en Karel is gaan slapen. Ik bleef dus alleen over met Tom. Tom en ik hebben wel vaker goede gesprekken gehad, en zijn altijd wel goed geweest. Toen we aan de praat raakte en ik het had over Karel, hoe hij boos kon worden, en mij nooit begreep, de dingen die niet kunnen, begon ik te huilen. Tom pakte mij vast, gaf mij een knuffel en zei: “Ik weet het, ik begrijp je” Ik brak nog meer, hij zei “Je hoeft niet te huilen, trek je er niets van aan” en hield mij stevig in zijn armen vast. Het voelde alsof er eindelijk iemand was die mij begreep. Hij weet immers hoe Karel in elkaar zit omdat hij en Karel elkaar al lang kennen. Toen de knuffel na ongeveer 30 seconde verbroken werd, keek hij mij in mijn ogen aan en zoende hij mij. Het was heel snel, heel kort. Even schrok ik.. maar ergens voelde het als een opluchting. Hij vertelde dat hij mij al een tijdje leuk vind, en dat hij het erg lastig vind om te vertellen. We beloofde elkaar dit nooit aan Karel en Sara te vertellen. De volgende ochtend kwam het besef pas.. We kwamen elkaar tegen op de galerij, en zeiden elkaar goedemorgen met een glimlach. Sinds die avond is het anders. We hebben elkaar daarna nog gesproken toen Sara en Karel er niet waren. We hebben veel gepraat, gehuild, verteld en geluisterd. We blijken veel meer op elkaar te lijken dan we dachten.. We zoende nog een keer, en huilde weer. Het voelt zo goed om iemand te hebben die je begrijpt, waarvan je weet dat die persoon alles voor jou zou doen. Tom vertelde dat ik alles ben, wat hij in Sara mist. Zo voelt het ook voor mij. Het is echt een kut situatie en voel mij er aan de ene kant slecht over. Aan de andere kant, Karel heeft zoveel geflikt, en ik heb zoveel elke keer maar geaccepteerd.. dat zelfs zijn tante zei van “Meis je bent zo jong.. Ik begrijp het als je voor jezelf kiest”. Hoe moet dit veder, wat zouden jullie doen?