Ikzelf heb inderdaad doordat andere mensen tekens van autisme zagen zo'n test gekregen. Het is soms wel moeilijk kwa vragen maar wat ik me herinner is dat ze het heel speelsgewijs aanpakken. Ik hoop dat dit je heeft kunnen helpen.

Ik ken een meisje met autisme dat is soms een heel gedoe in de kapsalon waar ik werk want ze zit steeds omlaag te kijken dan moet ik steeds haar hoofd corrigeren vooral als er veel klanten zijn!

Heb maar minimaal Autisme en toch wel lastig, kan druk worden in me hoofd als ik bij de kapper ben enzo

Het licht aan je consentratie en gedrag mijn concentratie is 99 dat is slecht want je moet eigenlijk 0 hebben ik heb adhd en mss je krijgt een drukke klas als geluid en moet naar een cirkel blijven kijken voor 15min

Ik heb als kleinkind allerlei onderzoeken gehad tussen 7 en 12. Ook autisme is welleens gezegd maar voor de rest gebeurde er niks mee op me 7e. Ik heb er alleen altijd last van gehad dat ik bijna altijd te laat bij de wc ben vindt ik zelf. Altijd natte boxers. Altijd voelen dat ik nodig moet maar toch nat, en absoluut niet nat willen worden. Sommige jongeren haten het maar daarom heb ik op me 12e bij me ouders voor het eerst om luiers gevraagd. Mijn idee, niet die van me ouders of een psycholoog. Dus dat een psycholoog zij dat ik autisme heb had ik niks aan. Dat ik zelf luiers wilde werd ik veel gellukiger van. Nu kunnen sommige zeggen dat als je op je 16e een luier hebt: is autistisch maar je kan het ook incontinent noemen. Ik weet niet of serieus luiers nodig hebben altijd iets autistisch is. Met kappers heb ik 0% problemen. Ik ben rustig en je kan me knuffelen.

Me broer heeft autisme,dat ligt er maar aan welke gradatie het is,zo vind hij het vervelend om naar de kapper te gaan want hij vind dat vreselijk als hij iets om zijn nek krijgt zoals die cape met zo een kraag en daar kan hij raar op reageren.

Ik heb autisme, maar nooit last gehad van problemen bij de kapper. Vond dat juist wel heel prettig. Maar ja, er zijn honderden vormen van autisme kennelijk.

Ik was afgelopen zaterdag bij de kapper en er was ook een jongen met waarschijnlijk autisme maar weet dat niet zeker en die jongen was ook heel onrustig toen hij op de stoel zat.

Klopt,dit is heel vervelend voor iemand met autisme.
Ik werk in een kapsalon bij een instelling als er te veel prikkels ontstaan kan iemand met autisme zich onrustig gedragen dat kan al zo zijn als ik een nekpapier omdoe met een kapmantel het is beter om dat even te laten zien dan gaat het wel goed.

Ik vind dat best lastig om iemand overprikkeld te zien bij een kapper of zo,zat laatst even op mijn beurt te wachten en ze waren bezig met een jongen te kalmeren die geknipt ging worden,hij was heel erg onrustig toen hij een kapmantel en zo,n kraagje om gedaan kreeg,misschien beter om dat gewoon thuis te doen of bij een instelling.

Ik vind dit een moeilijk onderwerp maar desondanks praat ik er wel over dat ik een ernstige vorm van autisme heb,zo is het lastig voor mij bij de kapper als ik geknipt word,zodra ik op de stoel zit kijk ik naar onderen en dan moet iemand mijn hoofd naar achteren houden want ik krijg net als een ander zo een kraagje om en de kapmantel om daar schaam ik mij bij ik weet dat dat vanzelf gaat .ook tijdens het knippen moet de kapster vaak mijn hoofd omhoog doen omdat ik naar onder zit te kijken.

Ik heb buiten school diagnose autisme gekregen, via de huisarts doorverwezen naar een psycholoog waar ik een aantal gesprekken had en vervolgens de diagnose kreeg. Met de diagnose krijg ik nu op school extra begeleiding

Nou, m21, je bijt nogal van je af. Het is over het algemeen best te doen, leven met autisme. Sinds bij mij de diagnose gesteld is, is mijn leven er vooral een stuk makkelijker van geworden. Ik begrijp nu waarom sommige relaties met anderen niet altijd even vlekkeloos verlopen. Ook kan ik als er onbegrip dreigt te ontstaan naar mij, mensen uitleggen dat mijn brein soms net iets anders werkt. En ik heb geleerd voor heel veel dingen die voor anderen heel gewoon zijn om te doen, een soort scriptjes te maken, zodat de omgang met mensen een stuk soepeler loopt. Ik bedoel hiermee: altijd in de gaten houden of mensen nog wel geïnteresseerd zijn in wat ik te vertellen heb, want dat is best wel erg veel en het is niet fijn als ik mensen zit door te zagen met mijn gepraat. Of dat ik er bewust aan denk mensen te vragen hoe het met hun gaat, vooral als ze mij dat gevraagd hebben. Ik gaf vroeger gewoon alleen maar antwoord…

Goed, ik werk er wel aan en nu gaat het best wel goed allemaal.

Dus,TS, met een beetje geluk komt het met jou ook allemaal wel goed. En misschien komt er uit het onderzoek dat je helemaal geen autisme hebt.

@21 jaar, hey 21-jarige, ik zit op een voorgezet speciaal onderwijs school, als je het niet kent, het is een middelbare school maar er is een verschil tussen deze soort scholen en een normale middelbare school: op de VSO zitten kinderen met een beperking en ik heb CP, maar ze vermoeden ook dat ik niet alleen CP heb maar ook Autisme heb.

Ik heb ruim 2 maanden terug een onderzoek gedaan, waardoor bij mij ASS is gediagnosticeerd. Een vorm van autisme, ik beheer dus sommige trekjes, maar niet allemaal. Het is heel simpel. Er worden gewoon vragen gesteld over je persoonlijkheid en hoe je met situaties omgaat. Het is belangrijk die vragen eerlijk te beantwoorden. Maar achteraf stelde het niet zoveel voor

Het is gewoon een serie gesprekken met een psycholoog. Er worden vragen gesteld en je krijgt de gelegenheid om ook dingen vanuit jezelf te vertellen. Daaruit volgt dan een verslag waarin de bevindingen van de psycholoog staan.

Bij mij ging dat in ieder geval zo. En de psychologe was een heel aardige vrouw.

De vraag is waarom je school dat wil weten? In principe hebben zij geen enkel recht om je medische dossiers in te kijken. Ze mogen alleen vragen naar dingen die problemen kunnen geven op school, zoals allergie, hartproblemen (bij sport), astma, zware suikerziekte, bloedstollingsproblemen en andere dingen waarbij ze snel moeten kunnen ingrijpen om je leven te redden, vb. op schoolreizen. Maar verder niet.

En ze hebben helemaal geen recht om je een medische diagnose en medicatie op te dringen. Ze mogen niet zeggen of suggereren dat je autist bent en Rilatine/Ritalin moet nemen, dat kan echt niet.

Scholen moeten onderwijs geven, en geen drugdealers of loopjongens van de farmaceutische industrie zijn. In de USA zijn er al rechtzaken geweest toen ouders ontdekten dat scholen betaald werden door de farmaceutische industrie, om zoveel mogelijk kinderen aan de Ritalin en aan andere harddrugs te zetten. Ik zeg niet dat het bij jouw school ook zo is, het kunnen evengoed domme maar goedmenende mensen zijn, maar toch: het zou mij niet verbazen.

Als je je zo'n label van autisme laat opdringen, dan zit je daar heel je leven mee opgescheept. En mogelijk kan je daardoor bepaalde beroepen nooit meer uitoefenen, zoals piloot, waar opperste geestelijke gezondheid vereist wordt. Vooral sinds die zelfmoorden toen een paar piloten hun vliegtuig opzettelijk lieten neerstorten, met alle passagiers. Je herinnert je dat misschien nog.

Dus probeer dat medisch onderzoek te weigeren. Je school heeft daar echt geen zaken mee.

En gedraag je normaal en hoffelijk, zonder tegendraads te doen, zodat niemand op het idee komt om je zo een etiket op te dringen. Ik weet niet hoe je je gedraagt, dus dit is geen oordeel, alleen een goede tip. Je mag wel je mening zeggen, maar altijd beleefd en hoffelijk, en met goede argumenten gebaseerd op waarheid, wetenschap, en gezond verstand. Zodat iedereen bij een discussie duidelijk kan zien dat je rationeel bent, dus geestelijk gezond.

Sinds corona zijn sommige schooldirecties, dokters en politici compleet doorgeslagen. Sommigen zijn tirannen geworden die je alles proberen afpakken en verbieden.