ik snap hoe jij je voelt... ik ben in 2009 ook mijn opa verloren, ik heb het kunnen verwerken maar soms, denk ik nog wel aan hem... als vrienden en vriendinnen het over hun opa hebben zeg je gewoon: ik ga eventjes ergens anders naar toe lopen. dan loop je van ze weg en dan kan je eventjes alleen zijn. het is slim om te vertellen (als je dat nog niet hebt gedaan) tegen je vriendinnen en ouders dat je er nog steeds mee zit en tegen je vriendinnen zeg je er bij dat je het lastig vind om er bij te zitten als zij het over hun opa hebben. dan houden ze rekening met je... op je kamer kun je eventueel een plekje maken voor je opa, waxinelichtjes met een foto, ga daar elke avond voor je slapen gaat even heen en praat tegen hem dat je hem mist, maar zeg niet dat je hem nog eens wilt zien want geloof me daar krijg je spijt van (dat hij langs komt als geest enz.) ik wil je daarmee niet bang maken maar daar is een hele grote kans van aanwezig dat hij dan komt en dan krijg je alleen maar meer verdriet. als je oma ook overlijdt, zet dan ook een foto van je oma bij de foto van je opa. ik leef met je mee.... x mij