ik ben de topic starter, sorry voor de late reactie allereerst wil ik jullie bedanken voor de steun, de speech ging goed alleen moest ik enorm huilen toen ze lag opgebaard de begravenis was erg mooi, de kleinkinderen mochten allemaal een kaars aansteken en er waren veel kransen met mooie dingen ze had zoals meisje 11 al zei ook een ader die op knappen stond in haar hersenen - anorisma - alleen is iets anders haar fataal geworden helaas ik zit me telkens te bedenken hoe het zou zijn als ze niet van de trap af zou lopen of als ze op de bank in slaap was gevallen en de volgende dag gewoon weer opstond. het is gelukkig heel snel gegaan en ook pijnloos dus een dood zoals ze die zelf wilde, ik heb veel foto's en een paar klokjes met schilderijen meegekregen omdat mijn opa 10 jaar geleden was overleden het is nu al wel weer 5 maanden geleden maar de pijn zal nog wel blijven

ik heb dit ook mee gemaakt 6 weken geleden ben ik mijn opa verloren aan een anorisma die is geknapt waar ook niks meer aan te doen was. ik heb alleen maar goeie herrinneringen als dromen gehad.

veel sterkte meid

Allereerst Gecondoleerd met je verlies. :(
Maar denk juist aan alle goeie herinneringen van goede momenten met haar en luister naar je gevoel wat je goed lijkt te zijn.

Een paar jaar geleden ben ik m'n laatste opa verloren en dacht ik constant aan het feit dat ie een keer viel en ik er niks tegen kon doen.. Dit heeft lang door m'n hoofd gezwermd, maar het werd op ten duur minder toen ik met m'n vader der mee over sprak.

Die zei: Het is normaal om even de slechte momenten te herinneren maar richt je op de goede.

Heel veel sterkte er mee en succes met je speech!