Ik snij me van me 12jaar me mama geloofde niet dat ik problemen had ze zij dat ik een dramaqueen ben ik ben zopas 1maandhalf weg van pittem een instelling voor je problemen daarna heb ik mij niet meer gesneden ik wilde me niet laten helpen maar heb het toch gedaan ik woon niet meer thuis omdat me mama me heeft buiten gezet en nu heb ik supper grote drang voor me te snijden en overweeg ik voor weer naar pittem te gaan maar ik denk dat ik het daar nniet meer aan gaan kunnne maar weet 1ding zker snijden helpt niet ookal wilj het maar het helpt niet is een tip

ga praten met een vriendin of als je ergens fan van bent maak een fanacc en ga daar met mensen praten! praten lucht echt op ! en focus je op alle leuke dingen in het leven ookal zijn ze nog zo klein, probeer na school met een vriendin mee naar huis te gaan ofzo! er zijn altijd wel mensen die met je willen praten praten ! het komt allemaal goed, stay strong

denk aan de goede dingen

ik heb mezelf ooit ook nog gesneden, maar dan heb ik wonderlijk advies gekregen dat mij enorm geholpen heeft. Focus je niet op de zwarte en donkere dingen in het leven, maar aan de leuke dingen, hoe klein ze ook mogen zijn. Vergeet wat anderen over je zeggen, jij bent jij en jij bent niet iemand anders, wees jezelf en verander je niet voor je ouders, iemand die je leuk vind... Iemand die je graag ziet accepteert je zoals je bent, en denk ook aan de mensen rondom je, er zijn zoveel mensen die om je geven, alleen zien we dat niet, of willen we dat niet zien. hopelijk heeft dit jullie een beetje geholpen xx A.

@ snijdende jongen 16 jaar

Vraag: lukt het je om als je jezelf snijd even de pijn die je ouders je aandoen, en ook de pijn die je hebt omdat het met je broer niet goed gaat, lukt het je om die pijn door jezelf te snijden te vergeten? Ik gun het je dat je dat dat even zo mag werken. Maar, wél weer jammer dat je het daarná weer wel voelt, en dan ook nog een nieuwe snijwond hebt.   Toch, het is hard om te zeggen, maar, het is jouw eigen keuze om te gaan snijden, om zo alle sores even weg te drukken.   Je kúnt er ook voor kiezen om na te denken over hoe het zou zijn als je ouders anders zouden reageren en/of dat het beter gaat met je broer. Snijden is geen oplossing. Zélf woon je al in een pleeggezin (over hoe het daar gaat lees ik niks), maar je schrijft tegelijk dat je zorgt voor je broer, of moet zorgen in elk geval. Hoe doe je dat, woon je zo dichtbij dan?   Het is jouw keuze om te gaan snijden, al heeft je broer daar niks aan, en verbetert de verhouding met je ouders er ook niet door. Dus, ga wat anders doen, iets waarmee je je broer wél kunt helpen. Ga bijvoorbeeld werken, voor mijn part vakkenvullen, en met het geld dat je verdient ga je leuke dingen doen met je broer, die jij dan kunt betalen. Ik heb geen idee wat zijn handicap is, en wat je allemaal moet doen en regelen om wat voor hem te kunnen betekenen, maar dát weet je zelf wel uit te zoeken. Enne, vertel aan je baas waaróm je (extra) wilt komen werken, wat je met het geld wilt doen. Verzin dingen die je met of voor je broer wilt gaan doen, zo cconcreet mogelijk, en werk er naartoe. En vertel ook je pleegouders wat je wilt, en laat nog andere mensen je helpen. Hoe concreter je je vraag stelt, hoe meer mensen om je heen geneigd zijn je te helpen.   Met alleen maar snijden, piepen dat het zo'n pijn doet kom je niet verder!

Help

Aah bedankt voor de tip A!
Heeft iemand van jullie tips? Vorige week ging alles goed en heb ik geen 1x behoefte gehad om te snijden. Ik Ben nu vanaf vrijdag weer bij mijn moeder en het is helemaal omgeslagen. Heb nergens zin in, hele erge slechte zin en moet bijna om alles huilen. Deze week heb ik mezelf al 3x gesneden. Ik wil me zo graag niet meer zo voelen.. Mijn psycholoog helpt me alleen niet zo. Heeft iemand tips? Ik wil me zo graag beter voelen!!

reactie @ meisje 19 jaar, en tips voor verzorgen @meisje 16 jaar

@ meisje 19 jaar: ik snij mezelf om de pijn die mn ouders me aan doen te vergeten.. En, ik word vaak depressief als het niet goed met mijn broer gaat, dan snij ik me dus ook.. En ik kan me er geen voorstelling van maken dat ik wakker word zonder dat ik me wil snijden.. Dus op die vraag kan ik geen antwoord geven.. Sorry @ meisje 16 jaar, ik pak altijd een doek nadat ik me heb gesneden, en doe die zo strak mogelijk over de wonden heen Groeten A.

Wondervraag

@jongen 16 jaar, redenen om.. Goed dat je aangeeft waardoor je tot zelfbeschadiging kwam, althanms, je maakt er een begin mee omdat uit te leggen. Want, waarom maakt zoiets bij jou dat je gaa snijden, en hielp het om onder de zorg voor je broper uit te komen, of andere reacties los te maken bij je ouders?   En daarin zit dus wat ik je vroeg als vervolg. Het heet ook wel de zogenaamde 'wondervraag': stel, je gaat slapen, en terwijl je slaapt gebeurt er iets. Iets heel bijzonders. Maar, jij slaapt, en je merkt dus niet dat er iets is gebeurt. De volgende ochtend wordt je wakker, en dan mérk je dat er iets is gebeurd, dat de wereld iets anders in elkaar steekt dan toen je naar bed ging, met voor jou als gevolg dat je niet meer de beoefte hebt om jezelf te snijden. Vraag aan jou is nu: waaraan merk jij nu dat er iets is veranderd, wat is het eerste waaraan je dat merkt?   Durf jezelf een voorstelling maken van de situatie dat je dat snijden niet meer nodig hebt, daarom draait het, en doe dat ook zo concreet mogelijk, zo grijpbaar als maar enigszins kan. Als je daar nu eerst eens mee begint, dan komt daarna de volgende stap. Ik lees graag je reactie.

Hey ik vind t echt aardig van jullie dat jullie zo je best doen :) alleen ik heb al een signaleringsplan gemaakt tijdens mijn 1e opname, maar het hielp niet, en misschien vinden jullie dat dat elastiekje pijn doet, maar dat is voor mij niet genoeg pijn. Groeten A.

Tips

 Hee, 
Weet je wat een goede tip is? (gekregen van mijn psycholoog)
Naast je mes,schaar of voorwerp waar je mee automutileert leg je een elastiekje neer. Als je een strak elastiek om je pols doet en daar aan gaat trekken doet dat echt flink pijn. Je krijgt er alleen geen littekens van. Het is lastig om een elastiek te pakken en je moet jezelf er echt toe dwingen. Meisjes hebben meestal sws een elastiekje om hn pols, dat is extra makkelijk. Je kan ook een signaleringsplan maken, daar schrijf je op hoe je je voelt, hoe je je gedraagt, waar andere je gedrag aan kunnen herkennen, en wat je in die sitauties kan doen (als je je slecht voelt). Geef het plan ook aan je ouders-verzorgers, zo zien hun hoe ze je kunnen helpen.
Hopelijk hebben jullie hier wat aan.
Oh, en iemand nog tips voor het verbergen? En het verzorgen? Laatst is 1 snee gaan ontsteken.. was niet zo fijn....
Thaanks xx

redenen om te snijden

Oke, ik zal proberen het een beetje uit te leggen.. Ik heb een gehandicapte broer, waar ik vanaf mijn 12e al voor moet zorgen, dat alles goed met hem gaat enzo.. Dat lukt me niet altijd, ook omdat mijn vader vaak geweld tegen me gebruikte.. Mijn moeder doet er niks aan, en ist meestal met mijn vader eens.. Dit zijn onder andere redenen ervoor, nouja, samengevat dan.. Alleen ik snap niet wat je precies bedoelde met: beschrijf nu eens hoe het zou zijn als je morgen wakker word, en wat je daarna nog schreef.. Groeten A.

Opname en onmacht

@jongen 16 jaar die verhalen herkent Heftig verhaal zeg, opnames, zelfmoordgedachten, snijden, depressief. Je geeft aan dat niemand je kan helpen, maar je vraagt wél om tips. Dat is een tikkie tegenstrijdig, als je toch door niemand geholpen kunt worden. En vervolgens geef je de reden waaróm je jezelf snijdt niet, dat maakt het er nou ook niet makkelijker op om je tips te geven. Begin nou eens met de reden te noemen waarom je je snijdt. En daarna beschrijf je hoe het zou zijn als je morgen wakker wordt, en terwijl je sliep is er iets veranderd waardoor je geen reden meer voelt om jezelf te gaan snijden. Beschrijf wat er is veranderd. Ik ben benieuwd naar je reactie.

ik herken dit soort verhalen..

Wat me vooral opvalt dat het bijna altijd meisje zijn die sich snijden.. Want volgens mij ben ik de eerste jongen die reageert.. Ik heb me net nog gesneden, ik voel me dagelijks depressief, en heb bijna elke week zelfmoordgedachtes, ik ben meerdere keren opgenomen geweest.. En woon inmiddels helemaal niet meer thuis, maar in een pleeggezin, de opnames hielpen me niet, ik werd er juist depressief van en begon me tijdens de opnames nog vaker te snijden, toen ik na mijn eerste opname naar huis moest, heb ik een zelfmoordpoging gedaan.. Ik werd daarna met spoed weer opgenomen, wat weer niet hielp. ik heb vaak hulp gevraagd aan volwassenen, of leeftijdsgenoten. Maar niemand kan me helpen.. ( De reden tot het snijden vertel ik liever niet ) iemand nog tips?

moeilijk

Mijn vriendin doet het ook. Al jaren. En ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Op internet lees je weleens dat mensen het doen om hun aandacht van hun andere problemen af te leiden, zodat ze op dat moment die andere pijn niet voelen. En misschien helpt dat ook voor heel even, maar dat is maar heel tijdelijk. En daarna zit je met de littekens en krijg je weer van die vragen van omstanders zo van "waarom heb je een trui met lange mouwen aan tijdens hartje zomer". Waardoor je je nog weer ongelukkiger gaat voelen.   Mijn vriendin weet zelf ook donders goed dat het niet de oplossing is, en ze wil het ook helemaal niet, maar af en toe krijgt ze een "waas" en dan gebeurt het. Haar stemming kan zo ineens opslaan. Ik kan heel lief zijn , of heel kwaad worden , als mijn vriendin zichzelf beschadigd heeftt. Maar beide zonder resultaat. Ik weet dan ook niet goed wat te doen, ze loopt al enige tijd in therapie maar dit helpt haar ook niet echt, soms gaat het een tijdje goed, maar dan ineens is ze weer terug bij af. Wat ik wel weet dat dit vaak gebeurt met mensen die heel onzeker zijn over zichzelf ,en vaak komt die onzekerheid door problemen in het verleden. Probeer , als je de aandrang voelt om het te doen, je gedachten te verzetten : bel een vriend/vriendin, ga een ommetje lopen , en blijf niet hangen in de negatieve gedachten die op dat moment in je omgaan.  Maar nogmaals, het is makkelijk praten voor iemand die niet  uit eigen ervaring spreekt, en je hebt het niet niet altijd in de hand. Ik wens je (jullie allemaal trouwens) heel veel sterkte !!!!!

Ik herken het

Ik ben mezelf ook begonnen met snijden. Ik weet niet de precieze reden . Wat ik wel weet is dat als ik verdrietig ben, me emoties kan uiten door te snijden en dat op momenten dat ik thuis problemen heb of heel erg onzeker ben, het ook wil doen. Ik ben radeloos en voel me heel erg ongelukkig!! Iemand tips? Xxx

Vriendin?

Ik snap jou, zo begon het bij mij ook. Ik kon niet met mijn ouders praten omdat ze te druk waren met mijn broer, die ook depressief was die tijd. Toen zeiden ze dat ik me aanstelde en alleen maar aandacht wou. Wat dus niet waar is, want waarom vraag je aandacht als je alles verbergt? In ieder geval, ik ben toen met een vriendin gaan praten, die dus precies hetzelfde deed als ik, zij heeft mij geholpen, want zij deed het al even niet meer. En in moeilijke tijden hielpen we elkaar. Ik heb geen idee of je een vriendin hebt die jij echt vertrouwd hiermee?    Succes!

ouders

Ik doe het ook, en het is heel moeilijk om met mijn ouders te praten, want ze luisteren nooit!! Hoe kan ik ze dan vertellen wat me dwarszit?

Praten

Je moet gaan praten met je ouders of diegene waar de omstandigheden thuis door komen, en als je weer zin hebtnjezelf te snijden moet je je gevoel tegen gaan, het is makkelijker gezegd dan gedaan dat begrijp ik maar probeer het. Het moet stoppen. Bedenk ook dat het niet meer nut heeft en die omstandigheden thuis er niet beter door worden!! Succes en hou je taai