Beste TS, Jij bent erg jong en je hebt het nu al zo moeilijk terwijl het leven voor jou eigenlijk heel eenvoudig en makkelijk zou moeten zijn.
Je begint te ervaren hoe het is als je seksuele gevoelens begint te krijgen en dat brengt je in verwarring. Ben ik misschien gay? Je ouders zijn uit elkaar, je vader reageert zijn boosheid op jou af en dan wordt je ook nog gepest. Al dat soort dingen laat jou het gevoel krijgen dat er geen toekomst voor je is en dat je maar beter niet meer kan zijn want wie geeft nog om jou?

Om te beginnen, je moeder en je zusje geven om jou. Nu je vader weg is ben jij de man in huis. Jij moet er zijn voor je moeder en je zus. Ze rekenen op jou en ze houden van je. Wil jij ze in de steek gaan laten? Nee toch! Dat doet een man niet.

Je denkt dat jij misschien gay bent omdat je soms opgewonden wordt van blote jongens. Bloot heeft te maken met seks en het idee van seks maakt je opgewonden. Vandaar die stijve piemel. Als je het met jezelf doet dan denk je aan meisjes, dus gay? Ik denk het niet.

Je vader mishandeld je zeg je. Moet je hem echt zien of hoeft dat niet? Als jouw ouders niet meer samenwonen en jij woont bij je moeder en je zusje dan hoef jij helemaal niet bij hem te zijn. Als iemand wil dat jij contact met hem hebt dan kun je praten over zijn gedrag en zorgen dat het niet meer hoeft.

Dan het pesten. Is dat op school? Pesten kan op verschillende manieren. Pesten met woorden doet vaak het meest pijn. Je hebt het over gediscrimineerd worden. Is dat om hoe je er uit ziet? Verstandig is altijd om er over te praten, bijvoorbeeld op school met je leraar of met iemand die er misschien speciaal voor problemen is. Om eerlijk te zijn, vaak is er weinig aan te doen.

Het beste is dat jij zelf sterk wordt van binnen en weet dat jij beter bent. Pesters zijn kneuzen en ze pesten omdat ze dat zelf wel weten en daar nare gevoelens door krijgen. Om zichzelf beter te voelen gaan ze pesten. Dat helpt natuurlijk niet, pesters zullen zich nooit goed voelen en een akelig leven krijgen want niemand houdt van ze. Jij hebt wel mensen die van je houden en als je ouder wordt ga je speciale vrienden en vriendinnen krijgen. Het leven is niet altijd makkelijk, maar soms ook heel fijn.

Ik weet zeker dat jij sterk genoeg bent om het aan te kunnen. Ga straks weer naar school, lach je pesters uit, noem ze kneuzen, zeg dat je medelijden met ze hebt omdat ze zo zielig zijn. Zeg dat dat ze wel mogen pesten als ze zich dan beter voelen. Wees cool en sterker.
Haal diploma's, vindt een liefje en een mooie baan. Dat kan allemaal. Laat je zusje en je moeder trots op je zijn!

Ts hier ik zat ook op karate Maar saai En ik heb te veel kwaad dus Dat helpt niet Tnx

TS, een beetje herken ik wel in wat ge zegt: mijn mama, broertje en ik hebben ook bijna een jaar lang van 'onze vader' slaag gehad. Mama het felst. Maar we hadden elkaar om steun te hebben. En pesters kan ik daarom waarschijnlijk ook niet tegen en op school, als een pester echt bezig is tegen iemand, dan help ik die iemand ook als dat betekend de vuisten te gebruiken. Iedere keer strafstudie wel. Om u af te reageren eventueel aan sport doen? Kunt ge al uw frustraties kwijt en uw eigen echt volledig afmatten zodat ge innerlijk tot rust komt. En ge maakt vrienden! Ik doe zwemmen en lopen. Van het water word ik echt rustig. Daar ben ik eigenlijk al mijn frustraties kwijt geraakt. Bij ons is het thuis gestopt toen mama naar de politie durfde te stappen. Dat is vier jaar geleden ongeveer. Nu mag 'onze vader' zelfs niet meer bij ons in de buurt komen. Hij heeft nog een paar keer geprobeert om ons na school te spreken. Wij terug naar binnen en de directeur heeft de laatste keer de politie gebeld. We hebben die nooit meer gezien. Maar probeer eens om aan sport te doen, dat helpt echt waar.

He ts hier kijk ik heb niks met gu ofzo Maar is gwn niks voor mij ik heb gescheiden ouders Men vader mishandeld mij ben gepest discriminatie etc onzeker bang daardoor beetje psyschopatisch Maar ook weer niet ik kan het onder controle houden Beetje sterk daardoor krijg ik ook een moordlust voor pester en als je nu naar mij zou kijken zou je denken Hij is gelukkig maar niet daarom zelfmoord enige optie en niemand geeft toch om mij behalce men ma en zusje dat is alles geeen vrenden nadruk op geen

Als je aan zelfmoord denkt dan moet je contact opnemen met een hulpverlener, die zijn daar voor. Kun je ook meteen het gay zijn van je bespreken want daar heb je zo te lezen ook problemen mee.

pleeg GEEN zelfmoord, uiterst het DOMSTE wat je kan doen

Als ge een stijve krijgt van een jongen zijt ge echt nog niet gay hoor. Bij mij begon alles pas te werken tussen 13 en 14 jaar, en zeer zeker kreeg ik ook een stijve van andere jongens in hun blootje te zien. Dat was dan met de zwemvereniging na het zwemmen bij het douchen. En als ik mezelf aftrok dan fantaseerde ik over die jongens. En dat heeft zeker een jaar zo gegaan dat ik alleen maar naar jongens keek, want meisjes interesseerden me helemaal niks. Ik vond ze saai. En nu heb ik een liefje (meisje), dus dat ge nu met jongens bezig zijt doet niks. En zelfs als ge toch gay zoud blijken te zijn, daar is niks mis mee. mijn broertje is gay en ik houd nog altijd ziels veel van hem, en ikke niet alleen.

Ik ben ook de oudste van twee, mijn broertje is 11 maanden min een dag jonger (of plus een dag, ik vind dat ingewikkeld om juist te zeggen met zo achterwaarts te tellen). Ik zou ook heel erg graag een grote broer hebben om naar op te kijken en om dingen van te leren, om een voorbeeld te hebben. Maar ik ben de oudste en dus moet ik er zijn voor mijn broertje. Net zoals gij er dan moet zijn voor uw broertje. En dat is ook een hele fijne rol.

w8, je denkt dat je homo bent, je denkt aan zelfmoord, je bent 1? jaar broer. Maar wat bedoel je met dat je een broer nodig hebt?

Je bent ook nog jong! Je bent nog bezig met jezelf en de wereld te ontdekken!
Dat je opgewonden raakt van naakte jongens of meisjes is ook niet vreemd, porno/sex is waarschijnlijk allemaal nog erg nieuw voor je en je zult de komende jaren merken dat je op de meest vreemde momenten en soms ongewild nu eenmaal een stijve krijgt, dat hoort nu eenmaal bij de pubertijd en bij je lichamelijke ontwikkeling.
Dat je onzeker bent over jezelf is helemaal niet vreemd, dat hebben heel veel jongens van jouw leeftijd en had ik ook! Ik had weinig vrienden en mijn (6 jaar oudere) broer wilde ook weinig met mij te maken hebben. Het klinkt misschien erg makkelijk nu voor mij, maar je moet gewoon lekker jezelf zijn en blijven en erop vertrouwen dat het allemaal goed komt! Je leert de komende jaren jezelf steeds beter kennen en je gaat vanzelf ontdekken wat je leuk vindt; gamen/sporten/vrienden/vriendinnen/uitgaan.. noem maar op.. Trek je niet teveel aan van mensen om je heen, vrienden of klasgenoten, probeer om te gaan met de mensen die jou aardig of leuk vinden en met hen dingen te ondernemen/samen te doen. Zo zal je steeds meer vriendschappen ontwikkelen, en soms valt er ook weer een vriend of vriendin weg.. dat kan vervelend zijn, maar dat gebeurt nu eenmaal. Probeer sterk te zijn en tegen jezelf te zeggen dat je er mag zijn, want DAT MAG JE OOK! ongeacht of mensen iets over je zeggen of denken! Je bent een individu wat recht heeft om te bestaan en dat te doen op je eigen manier! Liefst uiteraard wel doorm op het rechte pad te blijven en niet met verkeerde vrienden in aanraking te komen.. roken is niet stoer maar zielig! Drugs nog meer! Inbreken of stelen is ook niet stoer maar zielig!
En denk vooral niet aan zelfmoord jongen! Daar bereik je echt helemaal niets mee behalve dan onmetelijk verdriet bij je ouders en familie en vrienden en klasgenoten en buren en noem maar op!
Ik las eens een briefje van een jongen wiens broer zelfmoord gepleegd had: "Hij heeft zijn pijn en verdriet niet beëindigd, maar doorgegeven..." Dat heeft enorm indruk op mij gemaakt en het is ook waarheid! JOUW leven is het waard om te leven! JIJ bent het waard om gelukkig te worden en dat ga te ook worden! Maar het is niet altijd makkelijk! Je zult het met vallen en opstaan moeten doen, net als iedereen! Maar weet ook dat je hier op dit forum een heleboel broers en zussen hebt! Anoniem, dat wel.. maar wij zijn er voor je om je te steunen, advies te geven en desnoods met je mee te huilen als dat nodig is! Ook al klinkt dat misschien raar, maar reken maar dat ik weleens een traantje gelaten heb bij het lezen van berichten hier! Wat boeit het!
Houd je haaks man! Je kan het! Ik heb het ook gekund!