Beste TS, Je bent nog niet zo ver dat je wilt, kan accepteren dat je jongens aantrekkelijker vindt dan meisjes. Dat is wel te begrijpen, homo zijn maakt het leven ingewikkelder dan gewoon hetero zijn. Mensen gaan toch soms anders naar je kijken en je toekomstbeeld moet je volledig aanpassen.

Het punt is, je hebt geen keuze. Het is nu eenmaal zoals het is en hoe eerder je dat voor jezelf accepteert hoe beter. Jij hebt vrienden, je hebt een bepaald karakter en daarom zijn jouw vrienden je vrienden. Je bent bang om het ze te vertellen, maar je bent dan nog steeds dezelfde als daarvoor, een vriend. Echte vrienden laten je niet vallen om zo iets.

Je vraagt je af welke teleurstellingen je nu weer (nu weer?) te wachten staan. Je leven wordt anders dan je gedacht had, maar slechter? Je zal nog steeds vrienden hebben, je zal liefdes kennen, je zal werk hebben dat je voldoening geeft, je zal soms teleurstellingen hebben of tegenslagen zoals iedereen, maar ook gelukkige momenten, ook zoals iedereen.

Zonder jezelf te accepteren voor wat je bent kun je nooit gelukkig zijn. Je leven wordt anders, maar zie het als een uitdaging. Vraag je af hoe je het beste kan maken van de jaren die voor je liggen. Dat zijn er nog zo veel. Het is de moeite waard om optimistisch te zijn en te zien hoe je een mooi leven kan hebben met iemand die van je houdt en meereist op je levensweg.
Als jij open bent over je homo zijn dan wordt de kans veel groter dat je iemand tegenkomt waarmee jij je gevoelens kan delen in plaats van ze voor iedereen te verbergen en stiekem eenzaam ongelukkig te zitten zijn.

Je bent achttien, je hebt al wat jaren verloren laten gaan. Kies voor het leven, voor je vrijheid en voor je geluk. Verstop jezelf niet langer, heb een beetje moed. Er is plaats voor jou en er zijn jongens die net zo zijn als jij en je vriend willen zijn.

Je worsteling is heel begrijpelijk; dat hebben bijna alle jongens die op jongens vallen eerst wel een beetje, de één wat meer, de ander wat minder. En bij meisjes zal dat ook zo zijn. Wat je vrienden betreft: als zij échte vrienden zijn, accepteren ze jou zoals je bent. Iemand die dat niet doet, noem ik geen vriend. Natuurlijk is het lastig om hiervoor uit te komen; daar weet ik alles van. Misschien kun je het eerst aan je allerbeste vriend vertellen en dan geleidelijk aan anderen die je vertrouwt. Neem er de tijd voor. Het belangrijkste is dat jij kunt zijn wie je bent. En heus, een relatie met een jongen/man kan ook heel leuk zijn, maar dat komt allemaal later wel. Veel succes!

Dankjewel jongens voor de goede tips. Ik ga ze gebruiken. Alleen ik zit nog niet op het punt om het te accepteren dat het zo is. Dus daar wacht ik nog even op. Thx guys.

@ TS, neem de raad van J19 ter harte, top inbreng!

Ik heb dezelfde ervaring gehad.. met name omdat geen enkele van de "vooroordelen" die -met name hetero's) hebben over homo's op mij van toepassing waren/zijn. Ik vertoon geen vrouwelijk gedrag, heb absoluut geen behoefte om vrouwenkleding te dragen, ben absoluut niet mode-bewust en heb nauwelijks of geen vriendinnen (gehad). Ik ben gewoon een doorsnee gast die toevallig op jongens valt. Daarom kon ik mij ook nooit vinden in het typische homo-beeld wat in de media wordt geschept. Ik kom uit een boerendorp en ken(de) niet één andere gast die homo was. Ik volg een technische opleiding en ook op school lijk ik de enige te zijn die op jongens valt. Maar.. ik ben er inmiddels wel achter dat het absoluut zonde van je tijd is om je er druk over te maken! Je bent zoals je bent en dat kun je ook niet veranderen. Je kunt het negeren, wegstoppen, doen alsof het niet bestaat en gewoon een relatie met een meisje aan gaan, maar geloof mij; daar ga je je nooit gelukkig mee voelen!

Voor mij kwam de 100% bewustwording toen ik tot over mijn oren verliefd was op mijn beste (hetero-) vriend en ondanks dat ik nooit iets sexueels met hem gedaan heb was er een moment dat we samen onze hond gingen uitlaten in mijn dorpie, en hij zonder enige schaamte ineens mijn hand vast hield en we zo hand in hand door het dorp liepen. Dat gaf mij ineens ZO'N intens gevoel van geluk dat ik tegen mezelf zei: "DIT is wat ik wil! met de persoon waar ik van hou, hand in hand over straat lopen, zelfs in mijn kleine dorpje" Ik voelde me ZO intens gelukkig en sterk op dat moment ondanks dat we geen relatie of iets dergelijks hadden. Vanaf dat moment heb ik het mijn ouders en broer en zus verteld (die het overigens al wisten!) en ook een aantal vrienden. Gelukkig had niemand er problemen mee, al waren de eerste maanden wel erg onwennig.. Maar.. ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ja er komen mensen die er vervelende opmerkingen of domme grapjes over maken, maar daar moet je boven staan. En je leert vanzelf om daar mee om te gaan. Ik heb ook vrienden die het voor mij opgenomen hebben wanneer iemand een domme opmerking maakte. Ook dat maakt je sterker. Geloof me, de eerste tijd is het vreemd, voel je je onzeker en wil je controle houden over wie het wel en niet weet. Maar dat moet je los laten. Als je ouders het weten, weten je ooms en tantes het ook. Als een paar van je vrienden het weten, weten hun vrienden het ook. Daar kun je geen controle over houden, dat moet je gewoon accepteren. Geloof me.. het went.. je leert ermee om te gaan en jezelf te accepteren, maar het kost tijd!

Hou ons op de hoogte en doe alles in je eigen tempo! Wij zijn er om je hier doorheen te helpen ! :)

Hi weet al best een tijd van mezelf dat ik gay ben en heb er inmiddels geen problemen mee maar ik snap je struggle. Toen ik ˜ 14 was kampte ik met dezelfde gevoelens. Durfde er niet open over te zijn omdat ik idd bang was om mn vrienden te verliezen. Ik voelde me na het rukken bvb ook heel schuldig als ik klaar was gekomen op gay porn. Maar als je deze gevoelens pas sinds kort heb raad ik je aan om je seksualiteit te gaan onderzoeken en experimenteren. Ik raad je aan om samen met bijvoorbeeld een van je beste vrienden (dus met zn 2e) eens te gaan zitten en het erover te hebben. Je kan samen met hem relativeren en ook speculeren of iemand in je groep er echt vervelend op gaat reageren. Als je vrienden er ook maar een beetje voor ‘open’ staan (het is 2021...) zullen ze best beseffen dat je, ook al val je op jongens, gwn de persoon bent die je altijd al bent geweest. Wat er bij mij gebeurde is dat ik vrienden had die er gwn oke mee waren en me niet anders behandelen, vrienden die nu af en toe een grapje over homo’s maken waar ik bij ben, wat mij zelf niet zoveel doet en waar ik zelf ook wel om kan lachen en vrienden die ik juist heb laten vallen omdat ik hun opvattingen over niet-hetero’s heb leren kennen. Niemand is me echt anders gaan behandelen, maar dit komt ook wel doordat ik niet pas binnen het hokje van de stereotype homo, die veel mensen wél opvalt. Dunno about you. Ik moet zeggen dat doordat mijn vrienden weten dat ik gay ben dat soms kan leiden tot interessante taferelen ;) Gezien je gevoelens er over gok ik dat je nog nooit iets met een andere jongen ‘gedaan’ hebt. Ik raad je ook aan om iemand te zoeken waarmee je dat kan doen. Dit kan een vriend zijn, maar ook iemand die je kent van school of internet (pas daar wel mee op, ik zou iemand zoeken van dezelfde leeftijd en iemand met al een beetje ervaring. Niet op Grindr, Tinder etc.) Als laatst wil ik nog even zeggen dat ik zelf nieteens weet of ik wel 100% gay ben en dat ik me er ook niet meer mee bezig houdt. Ik kijk naar wie er op mijn pad komt en dat dat (bijna) altijd een jongen is, is een bijzaak. Succes er mee en laat weten hoe het gaat! #prideforall ??????