Te laat

 Ik vond toen ik 16 en een half was een jongen leuk en had dat verzwegen, maar ik bleef toen een keer bij hem slapen en toen ging hij ineens aan me zitten en zo. Natuurlijk denk je van  "maar je vind hem toch leuk, wat is daar dan erg aan?", maar ik wist dat het niet klopte en vond het ook niet leuk. Mijn verliefdheid maakte plaatst voor een naargevoel dat steeds maar dacht "nee, shit, wat ben je aan het doen." Ik weet niet waarom die gast dat deed, maar ik wist heel goed dat het foute boel was en dat hij me aan het gebruiken was, en dat was iets wat ik niet wilde. Nu had ik alleen een probleem: ik durfde geen nee te zeggen en durfde hem dus niet te stoppen. Ik probeerde nog wel wat zijn aandacht te trekken door zijn naam te noemen enzo, vragend.. meer met de bedoeling van  "... eh... wat... doe je" , maar dat durfde ik er niet bij te vragen. Hij leek dit erg bewust te negeren. Nou ja, ik ben die avond toen mijn maagdelijkheid kwijt geraakt en ik heb der tot de dag van vandaag enorme spijt van dat ik het lef niet had om nee te zeggen. Je eerste keer is iets wat je je hele leven kan blijven achtervolgen, helemaal als het een nare evaring was, dat heb ik nu wel gemerkt. Ik had er trouwens ook amper iets van gevoeld en voelde me de hele tijd alleen maar rot en bang. Natuurlijk kan je al wel raden dat hij de dag erna gewoon deed alsof het nooit gebeurd was. Hoe dan ook: gebeurd is gebeurd en ik zal er voortaan beter op letten om te zeggen wat ik wil en niet wil, maar ik zou jullie graag duidelijk willen maken dat het echt heel erg belangrijk is om nee te zeggen als je iets niet wilt, want anders ga je je alleen maar kutter voelen dan dat moment dat je iemand anders even wat teleursteld.