@jongen 17 : als je verder geen gekke dingen gedaan hebt met dat meisje, en je bent alleen maar ontploft toen ze bij jou op schoot zat, dan zou ik het gewoon laten rusten, en je niet verder schuldig voelen. Waarschijnlijk heeft het meisje er zelf niks van gemerkt, en erover praten met de ouders zal je alleen maar problemen geven,

Als er wel iets meer gebeurt is, en dat meisje komt er op een gegeven moment achter dat wat jullie destijds gedaan hebben niet normaal is, dan kan zij uiteindelijk wel zelf last ervan krijgen en dan aan de bel trekken bij bijvoorbeeld haar ouders, en dan kan je het niet helemaal afsluiten.

Maar uit je verhaal blijkt dat het zo'n vaart niet is gelopen. Bovendien kom je verstandig over door te beseffen dat het niet in de haak was,

Ik heb dit ook een soortgelijk probleem gehad 2/3 jaar geleden. Ik weet serieus niet eens meer of het één of twee keer is gebeurd, maar in elk geval twee keer. In elk geval na de 1e of 2e keer, bedacht ik me dat het belachelijk is en ben ik er mee gestopt. Het volgende gebeurde bij mij:
Ik moest een jongentje en een meisje naar bed brengen met oppassen die op dezelfde kamer slapen, en ik vroeg of ze nog een liedje wouden zingen of een boekje wilde lezen. Het meisje van een denk ik vergelijkbare leeftijd zei ja ik wil wel een boekje lezen dus kwam ik op dat bed liggen en zij kwam bij mij op schoot liggen. Ik raakte hier opgewonden van en soms verplaatste ze zich en lag met dr onderrug een beetje heen en weer en toe 'ontplofte' ik, maar eerlijk gezegd totaal niet onvrijwillig omdat ja, het voelt niet verschrikkelijk zul je wel begrijpen. Omdat ik geregeld oppas, heb ik vaker voorgelezen maar dit is denk ik (hoop ik ook) echt maar één keer gebeurd, maar op de een of andere manier kan ik niet helemaal uitsluiten dat het twee keer is gebeurd. Later is het ook een keer gebeurd dat we in het meer zwommen en dat ik haar 'moest redden' met reddingszwemmen dat speelden we toen, en toen raakte ik ook enigzins opgewonden, bij deze keer weet ik niet meer in hoeverre dat was.

T is alleen nou niet zo dat ik bepaald het gevoel heb dat ik een pedofiel ben. In de pubertijd sta je nu eenmaal soms strak van de hormonen en als je dan met onwetende jonge meisjes in contact bent is dat een gevaarlijke cocktail. Toch blijft het walgelijk in mijn ogen, en ben bang dat iedereen daar zo over denkt.

Voel me hier best heel naar over en vroeg me af of ik het dat meisje of die ouders verschuldigd ben om het te zeggen of dat ik dan óf oude koeien uit de sloot haal óf dat ze me nooit meer normaal zullen aankijken terwijl dit het laatste is wat ik wil omdat ik ze best goed ken. Ergens denk ik ook niet dát ik dit überhaupt kan uitspreken tegen ze. Ik heb het wel aan een aantal mensen verteld en er samen mee over gepraat, maar is dit genoeg? Kan ik het afsluiten of ben ik nog steeds mensen iets heel erg schuldig?

Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.

Ik wil alleen zeggen dat ik het knap vind dat je alles gedaan hebt om niet meer aan je gevoelens toe te geven, en dat het ook gelukt is.
Wees trots op jezelf!

Dank je dat je dat laat weten. Ik ben blij te horen dat het allemaal goed Is gegaan. Veel succes en sterkte hiermee!

Ik ben nog een paar keer gaan oppassen en heb niks gedaan. Daarna had ik gesolliciteerd en was ik aangenomen, dus ik had het uitgelegd en ze begrepen waarom ik stopte. Het gaat verder proma. Super bedankt nog voor de tips.

Ja laat eens even weten hoe het gaat TS.     @jongen 13 : Als je op jong valt wordt je niet echt opgewonden van porno met rijpe dames.   Misschien kun je porno dan beter helemaal mijden, en je moet dan ook geen plaatjes kijken op naturistensites. Dat laatste is niet illegaal ofzo, maar wel bedenkelijk als je vooral naar de blote kinderen kijkt. Dat kan weer een trigger zijn.....

Gewoon een andere type porno zoeken om op af te trekken zoeken

Hoe is het gegaan de 22e? Ben je nog gaan oppassen?

Heel veel succes, jongen 15. Je kunt dit! :-)

@Jongen 23 Bedankt voor je tips. Ik besef de gevolgen ook. Dit moet gewoon niet. Ik fantaseer voortaan gewoon en daar blijft het ook bij. Ik heb wel wat manieren gevonden om niet geil te worden of geil te blijven, dus het komt wel goed. @Iedereen Bedankt voor de support. Ik zorg dat dit niet meer gebeurt. Ik had noiit verwacht dat iedereen zo begripvol zou reageren. Ik heb de foto's gewist. Ik zorg dat ik niet meer hoef op te passen door gewoon te solliciteren bij de AH. Ik heb dan een echte baan en een reden om met het oppassen te stoppen, omdat ik gewoon kan werken. Mijn gevoelens onderdruk ik gewoon en ik zorg dat ik niet meer in zulke situaties kom. Super bedankt dit had ik echt nodig.

ik wil hierop ook nog iets zeggen, maar dan vanuit een andere invalshoek.
Je bent 15, een puber, en de hormonen gieren waarschijnlijk door je lijf. Het is dan helemaal niet raar dat je als puber een stijve krijgt als iemand bij jou op schoot zit. Alleen je gaat dus wel te ver als je haar zodanig op je pik laat schuren totdat je klaarkomt. Dat laatste zou natuurlijk per ongeluk geweest kunnen zijn als het niet je bedoeling is geweest, en als je gewoon op ontploffen stond. En als het meisje zelf verder niets doorhad kom kun je daar ook nog mee wegkomen. Alleen, dat verhaal dat je haar in haar slaap ook hebt uitgekleed, foto’s hebt gemaakt en je afgetrokken bij dat naakte slapende meisje. Ik wil niet oordelen maar hier ben je dus veel te ver gegaan.
Ik herken jouw situatie, en deze hele situatie had mij ook kunnen overkomen. Misschien heb ik het mis, maar ik denk echt dat je net als ik pedofiele gevoelens hebt. Het is misschien raar om iemand die 15 is te betitelen als pedofiel, maar het is goed om eerst hierover na te denken. Heb je gevoelens voor dit meisje, of voor jonge meisje in het algemeen ? Ik denk van wel eigenlijk. En dan speel je echt met vuur als je je gevoelens ook stiekum in de praktijk brengt. Je mag van geluk spreken dat je niet betrapt bent . Besef wat dat allemaal teweeg kan brengen. Ruzies, boze ouders, politie, je omgeving die je uitkotst. Om nog maar niet te praten over de gevolgen bij het meisje zelf.
Nogmaals ik begrijp je, en voor mij is pedoseksueel net iets als hetero zijn, of homo zijn. Die gevoelens heb je nou eenmaal, en daar kan geen therapie iets aan veranderen. Alleen, wat belangrijk is, je zult moeten accepteren dat je dit gevoel nooit meer kwijtraakt, en dat je er ook niet echt met iemand over kan praten die je echt begrijpt. Je zult heel heel streng moeten zijn voor jezelf. Ik bedoel, een meisje van 7 kan best heel nieuwsgierig zijn hou jouw piemel eruitziet, maar als ze zoiets vraagt, geef daar nooit aan toe. Zelfs al komt het initiatief van haar, en heb je er zelf geen moeite mee. Want dat is spelen met vuur. Besef dat je iitgekotst zal worden door je omgeving als het uitkomt. Fantaseren dat je haar wil neuken is al dubieus genoeg, maar hou het aub bij fantaseren alleen. Denk ook altijd aan het belang van het meisje zelf, en welke problemen zij kan krijgen , nu of later. Als je eenmaal iets hebt gedaan en je bent niet betrapt , zal het de volgende keer makkelijker zijn om dan weer zoiets te doen.
Dit zal betekenen dat je je zoveel mogelijk afzijdig moet houden. Als je denkt dat je in de verleiding gaat komen, pas dan niet meer op, bel desnoods met een smoes af. Je zult situaties moeten vermijden waarin je de fout kan ingaan. En dat is heel, heel moeilijk, want het druist in tegen je gevoelens.
Zelfs als je straks een vriendin hebt van je eigen leeftijd waar je verliefd op bent , dan kun je nog steeds getriggerd worden door je gevoelens als je jaren later weer eens een keer een bloot jong meisje ziet. Zolang je beseft dat dit foute pedofiele gedachten zijn, en je kunt je inhouden om het niet in de praktijk te brengen, kun je best als pedo door het leven. Het is uiteraard wel zwaar, en moeilijk. Het is ook een geheim wat je meedraagt die je in de regel met niemand kan delen. Nogmaals, je bent op de goede weg, maar laat je alsjeblieft nooit in de verleiding brengen. Veel succes en wijsheid toegewenst.

Blij dat ik je heb kunnen helpen. Veel succes ermee! Ik vind het in ieder geval goed dat je hulp hebt gezocht en hier niet mee bent blijven rondlopen. Hoop echt dat je professionele hulp kunt krijgen en van deze verlangens af komt: ook voor jou is het natuurlijk zwaar om zo tegen je eigen verlangens te moeten vechten. Hou vol en geef die strijd niet op; je zult jezelf er dankbaar voor zijn!

(Kleine tip: misschien helpt het ook om jezelf te belonen als het met oppassen goed gaat? Koop dan iets lekkers of zo; dan is het misschien gemakkelijker voor je om niet op die verlangens in te gaan, omdat je weet dat je er een concrete beloning voor krijgt)

Ik zou, naast alle tips die al gegeven zijn, zorgen dat je je niet gaat vervelen daar als ze slaapt. Dan dwalen je gedachten snel af.. Doe iets waar je normaal geen seksuele gedachten bij krijgt. Lezen, tekenen, internet? Als je zoiets niet al hebt.
En als je toch ooit hulp wil, je bent niet verplicht je ouders te vertellen waarvoor, en degene die jou helpt mag dit niet (tenzij er een Direct gevaar is voor jezelf of een ander specifiek persoon). Maar je zou ze altijd iets simpels kunnen vertellen, evt iets dat het stoppen met oppassen logisch maakt, onzekerheid, sociale angsten, depressie..

Echt bedankt voor je hulp. Ik hoopte hier echt op. Iemand die me helpt in plaats van me vertelt hoe walgelijk ik ben. Ik kan niet onder het oppassen uitkomen en ga er dan ook heen, maar ik zorg dat ik haar NIETS aan doe. Ik neem haar ook niet meer op schoot en probeer als ik opgewonden raak aan dingen te denken waardoor ik niet meer opgewonden raak. Ik geef mezelf niet de kans haar iets aan te doen. Het enige probleem is mijn moeder.. Ze wilt dat ik blijf oppassen, omdat ik dan gewoon werkervaring heb enzo. Ik kan niet zeggen waarom ik er niet heen ga. Ik denk dat ik dit voor mezelf houd, omdat veel mensen niet zo begripvol als jij reageren. Ik zorg gewoon dat ik niks meer bij haar doe. Hartstikke bedankt. Dit betekent heel veel voor me. Tot nu toe heeft ze niks gemerkt en is er niks echt schadelijks gebeurt en daar wil ik geen verandering in brengen. Ik zorg dat er niets meer gebeurt en als ik de kans heb om te stoppen dan stop ik. Ik ga wel bij AH soliciteren of gewoon zorgen voor een andere baan. Dan zeg ik dat ik niet meer kan oppassen in verband met mijn nieuwe baan. Mijn moeder wordt dan ook niet achterdochtig en niemand kan me dan beoordelen op wat ik heb gedaan, omdat niemand het weet. Ik zorg gewoon dat deze gevoelens gevoelens blijven en geen werkelijkheid worden. Nogmaals bedankt voor je reactie. Dit heeft me echt enorm geholpen.

Toevoeging aan wat ik gisteren schreef: heb je dat nog niet gedaan, wis dan de foto's die je van dat meisje gemaakt hebt. Je weet niet wat er met die foto's zou kunnen gebeuren als je ze laat staan. Daarnaast is het wissen wederom een manier om tegen je verlangens in te gaan. En natuurlijk is het bezit van kinderporno strafbaar.

Oh, en mocht je het oppassen niet durven afzeggen, dan helpt het misschien om heel bewust die afweging te maken: heb ik liever dat de ouders van dat meisje kwaad op me zijn omdat ik niet kom oppassen, of dat ik misschien dat meisje verkracht? Optie 1 lijkt me het meest logische antwoord.

Nogmaals veel succes.

Jongen 15, ik ga je niet uitschelden en zal mijn best doen je te helpen.

Ten eerste: stop met oppassen. Je hoeft de moeder van dat meisje geen concrete reden te geven: zeg gewoon dat je het niet meer kunt, bijvoorbeeld, dan hoef je ook niet te liegen. Zorg dat je bij dat meisje uit de buurt blijft en dat je ook niet te veel tijd met andere kleine kinderen doorbrengt. Zorg ervoor dat je de kans niet krijgt om iemand echt pijn te doen. Daarnaast is het voor jou waarschijnlijk ook goed om langere tijd niet meer bij dit meisje te zijn: tijd met iemand doorbrengen tot wie je je aangetrokken voelt, voedt dat verlangen over het algemeen.

Ik raad je dan toch echt aan om het aan iemand te vertellen. Iemand die je echt vertrouwt en die je kan helpen. Geef aan dat je met die gevoelens worstelt en professionele hulp wilt hebben om van die verlangens af te komen, juist omdat je niet echt een kind iets aan wilt doen.

Ik kan me iets voorstellen bij je probleem. Je bent je ervan bewust dat je dat kind echt niets wilt aandoen en je weet dat het verkeerd is. Maar op het moment dat je bij haar bent en je opgewonden voelt, nemen je remmingen waarschijnlijk af. Onderzoek wijst er bijvoorbeeld op dat seksueel opgewonden mensen bepaalde dingen minder vies vinden dan mensen die niet opgewonden zijn.

Mocht je om het oppassen vandaag echt niet heen kunnen (maar doe alsjeblieft wat je kunt om het af te zeggen), dan is het zaak om dat gebrek aan remmingen niet de overhand te laten krijgen. Doe je best om je voortdurend bewust te zijn van wat je doet en niet op de 'automatische piloot' met je verlangens mee te gaan. Denk na bij wat je doet. En krijg je een verlangende gedachte, iets als "Ik word zo opgewonden van haar", ga daar dan tegenin. Focus op hoe schadelijk het voor haar zou zijn om haar pijn te doen. Focus op hoe getraumatiseerd ze zou raken. Focus erop dat ze een persoon is en geen object. Probeer aan volstrekt onopwindende dingen te denken. Blijf je bewust van wat je doet, want uiteindelijk ben jij het die handelt, dus je kunt sterker zijn dan je verlangens. En als je op haar past, geef dan ook niet 'in kleinere mate' toe aan je verlangens. Neem haar niet op schoot, bijvoorbeeld. Ga niet naar haar kamer terwijl ze slaapt. Kijk uit met fysiek contact: vermijd het het liefst. Door niet aan die kleinere verlangens toe te geven, wordt het waarschijnlijk gemakkelijker om niet verder te gaan. Je moet het zien als een trap: haar op schoot nemen en dan klaarkomen lijkt op zichzelf minder ernstig dan haar verkrachten, maar je gaat wel een trede omhoog op de trap. Als je iedere keer toegeeft aan zo'n 'kleine' verleiding, ga je steeds hoger, en kom je steeds dichter bij haar echt pijn doen. Ga die trap niet verder beklimmen, maar stop er nu bewust mee.

En zelfs als het je voor vandaag niet lukt om het oppassen af te zeggen, stop er dan daarna echt mee. En zoals ik al zei: vertel iemand erover en zoek hulp. Dat is echt nodig.

Ik kan me voorstellen dat het zwaar is om constant tegen je eigen verlangens te moeten vechten, maar geef die strijd niet op! Je zult jezelf er dankbaar voor zijn dat je haar niets hebt aangedaan. Gooi al je wilskracht in de strijd. Blijf gefocust en geef je verlangens niet de kans om je mee te sleuren in hun stroom. Blijf jezelf vertellen waarom je haar niet wilt verkrachten, waarom je haar niet gáát verkrachten: focus op hoe schadelijk het zou zijn.

Ik wens je heel veel succes en sterkte! Ik hoop echt dat dit goed afloopt.

ik zou echt stoppen met oppassen voordat je in de problemen komt, neem mijn waarschuwing serieus!! groeten