Ik snap het niet

Ik was 14 jaar en had alleen nog maar ooit gezoend met iemand toen ik met dauwtrappen (vuurtje bouwen bij zee 's nachts) compleet bezopen werd. Er kwam een jongen van 23 ofzo toen achter me zitten om me warm te houden. Ik had eerst helemaal niet door wat er gebeurde, hij was me aan het betasten. Weetje ik was heel bijdehand op die leeftijd en ergens vond ik t wel spannend. Voor zover ik nog uberhaupt kon nadenken met voor t eerst zo veel drank op. Zelfs over dit moment weet ik nog maar flarden, eigenlijk wat ik nu schrijf. En ineens stond hij op en trok me overeind. Ik dacht ineens shit, wat gaan we nu doen. En voor ik t wist had ie me al een heel eind weggetrokken van de groep. Ik raakte in paniek, maar mn hand loskrijgen lukte niet. En toen ik omkeek hoe ver we al wegwaren wist ik ook dat schreeuwen geen nut meer had. Hij heeft me verplicht hem te pijpen, niet zo moeilijk al je veel sterker bent. Ik ben op een haar ontsnapt aan verkracht worden, letterlijk waren onze beiden broeken net uit en zijn lul 10 cm voor mijn .. jeweetwel. En toen kwam mijn beste vriendin aanrennen. Weet je ik ben zo boos. Eerst dacht ik nog ik heb hem zelf geprovoceerd ofzo. Maar nu weet ik beter. Eerst kon ik niet eens herinneren wat er echt was gebeurd. Hoe had ie me overmeesterd, ik was toch harstikke sportief vroeger, had ik niet meer kunnen doen? Maar ik las net een stukje op t internet. Dat vrouwen als zoiets gebeurd verstijven van angst en in hun hoofd zichzelf zo blokkeren dat ze t niet meer echt meemaken, waardoor je dus ook passiever reageerd dan dat je achteraf normaal had gevonden. Dat verklaarde voor mij wel veel.. waarom ik de helft niet meer wist van wat er gebeurd was, en altijd dacht dat ik het wel had kunnen ontwijken op een of andere manier. Maar t meest boos ben ik nog op m'n eigen reactie. Ik heb het gewoon compleet weggedrukt, alsof t niet was gebeurd. En ik heb niet het gevoel alsof ik het recht heb om me er kut over te voelen, omdat ik tussen m'n 15e en 20e echt met best veel jongens (25 ofzo) naar bed ben geweest. Alsof er niks aan de hand was. M'n psycholoog zegt dat dat niet zo'n gekke reactie is omdat ik nu graag zelf de controle wil hebben, en door zo te doen alsof er niks aan de hand is en zelf daarbovenop zelf aan te sturen op veel seks, heb ik die controle. Ik vind t maar een psycho bulshit verhaal. Ik snap gewoon niet hoe ik dit heb kunnen doen. Ik weet gewoon niet meer hoe ik nu moet omgaan met seks. Gelukkig heb ik geen vriend. Maar ken al wel 3 jaar een jongen waarmee ik ook seks heb, die best wel eens de ideale man zou kunnen zijn. Maar ik weet gewoon niet meer hoe ik mezelf terug vind. Regelmatig heb ik en had ik tijdens seks een gevoel van ik wil eigenlijk stoppen nu, maar ik verstijf dan gewoon weer en laat het over me heen komen, want ik vind seks normaal toch ook fijn? ik doe t af als moeilijk doen. t klinkt behoorlijk twisted als ik t zo opschrijf, maar zo voelt t ook.