Heb je een oom of tante die kinderen hebben en die niet zo beperken.. Want ik zou er echt niet mee kunnen leven als ik je nu zo hoor... Dus praat met je tante/oom.. Als je die hebt anders moet je de kindertelefoon bellen die zeggen wel wat je het best kunt doen... Veel succes!

PRAAT

Hi! Weglopen van huis is niet de goede oplossing. Praat er met iemand over die je vertrouwt (familielid, goede vriend/vriendin, gewoon iemand die je vertrouwd). Havo dat is super! Goede cijfers? Top! Veras je ouders anders is een keertje met ontbijt op bed en een dikke knuffel erbij! Ga een dagje shoppen met je moeder. Veras je vader met een dagje karten ofz! Zet hem op! Groetjes en sterkte van E

ik wil ook weg van huis. ik doe havo en haal goeie cijfers, doe keihard mijn best daarvoor. Maar ik mag helemaal niks alleen doen, mag niet alleen naar buiten. ik heb geen goeie vriendinnen. heb ik nooit gehad. toen ik op de basisschool zat had ik goeie vriendinnen, maar later lieten ze me allemaal in de steek. ik voelde me echt gebruikt. en nu op de middelbare school heb ik niet echt vriendinnen. dats echt niet leuk, ik kan met niemand praten en heb ook al geen vrijheid. ik zit er dus ook al een tijdje aan te denken om weg te lopen van huis. niet voor eeuwig maar gewoon voor even.

precies hetzelfde

Maar mijn vriendin is pas verhuist naar denemarken en ik Nergens anders heen

Dan kun je het beste naar een goede vriend/in Gaan

Kom naar mij

Ik wil weglopen van huis ik trek het niet meer ik heb het al 3 keer probeert maar toen vond mijn vader en moeder me. Ik heb ook nare gevoelens zoals zelfmoord en weglopen. Ik heb bijna elke dag ruzie met mijn moeder vader en mijn broer van 12. Weten jullie wat ik kan doen en waar ik heen kan als ik ga weglopen alvast bedankt

Ik geef de mensen die tips gaven gelijk. Er over praten is het enige dat je kunt doen

Ik heb dat ook. Ik wil ook weg van huis. Mijn ouders, en dan vooral mijn moeder, liegen tegen mij en verbieden mij alles te doen wat ik leuk vind. Ik voel me echt niet prettig en sinds ik door mijn broer bedreigd en gewurgd werd, blijf ik zo veel mogelijk bij hen vandaan. Het liefst wil ik op mezelf wonen, maar ik heb er geen geld voor. Daarnaast weet ik niet waar ik terecht kan. Vrienden/vriendinnen wonen te ver weg van degene die ik nog heb. Heb ooit de kindertelefoon gebeld toen ik alleen thuis was, maar door mijn verdriet konden ze me niet verstaan.   Iemand een idee wat ik moet doen? Praten met mijn ouders heeft geen zin. Ze geven alleen zichzelf gelijk en het is dan drie tegen één, waardoor ze dan weer zo bezig zijn dat ik niet meer beneden wil zitten met hun en 's avonds zo lang mogelijk boven blijf en alleen naar beneden kom om wat te drinken. Daarbij laten ze mij nooit uitpraten.

Ik ken dat

ik wil weg van huis omdat mijn ouders moslims zijn en super streng in mijn gedrag en kleding elke dag maken we ruzie om de kleinste dingen maar het grootste probleem is dat ik lesbisch ben en dat ik het niet durf te vertellen ook geloof ik niet echt in god. wat kan ik doen en waar kan ik heen? want mijn ouders zullen me sowieso niet accepteren

Ik heb dat ook, vraag of je bij een vriendin voor een tijdje mag blijven logeren en probeer een lange tijd te fixen.

ik heb precies het zelfde, dat is zo giga k u t

Erg vervelend om te horen! Dat moet je leven erg beïnvloeden als ik het zo hoor.
Je zou is een goed gesprek met je ouders kunnen aangaan, ook al zeg je dat ze heel anders denken dan jijzelf, is dat in principe de eerste stap. Het fijnste is (om niet in een ruzie te belanden met je ouders) om het over de dingen te hebben waar jullie gezamenlijk over eens zijn.. en dat jij de manier daar naar toe zelf wilt aanpakken.
Zoals: .. We willen beide (je ouders en jij) dat ik goede cijfers haal maar ik heb daarvoor meer ruimte nodig om ook de leuke dingen te kunnen doen. Het probleem ligt niet zozeer bij het gamen maar bij het leren zelf. Hoe kunnen we er voor zorgen dat we hieraan uitkomen?

Anders kan je ook op school vertellen bij een vertrouwenspersoon/ intern begeleider, waar je mee zit thuis. Vanuit daar kan de school (of die persoon) wellicht met je ouders gaan praten. Maar voor jezelf geldt ook vooral dat je je moet mogen ontwikkelen, praat er dan ook over met je vrienden/vriendinnen zodat je je niet zo verdrietig voelt. Ook komen vrienden en vriendinnen met veel goede tips.
Succes