Geheimen in overvloed

Mijn broer heeft in het weekend proberen zelfmoord te plegen, door teveel slaappillen in te slikken. Een vriend van hem heeft hem gevonden en belde de amulance. Gelukkig heeft hij het gered.. de politie belde aan midden in de nacht om te vertellen wat er precies was gebeurt, mijn stiefvader en moeder schrokken ervan. M'n ma heeft het de volgende ochtend vertelt aan mij. Het is echt schokkend om zoiets te horen; dat je broer niet meer in leven kon zijn.. het is echt ongelovelijk. Hij is voor mij m'n 2e vader, aangezien m'n vader er niet voor me kan zijn. Door hem ben ik dingen van een andere kant gaan zien, hij is mijn 2e helft.. ik kan niet zonder hem.   De laatste tijd doen mijn vriendinnen (van de vorige school waarbij ik nu ook in de klas zit) egoistisch tegen me. Ik wacht elke keer op hun, maar hun wachten nooit op me (als de les is afgelopen, bijvoorbeeld). Ze denken niet meer aan mij, en fietsen vaak aan zonder mij. Daardoor ga ik bij andere vriendinnen staan en praten. Als ze mij nodig hebben, ben ik er altijd voor hun. En als ik hun nodig heb, zijn ze er nooit voor mij. Ik word hier zo boos om, en wil ze liever niet vertellen was er is gebeurt met mijn broer. Ik vertrouw ze nu echt niet meer..   Mijn moeder zegt dat ik het niet mag vertellen wat er in het huis afspeelt, zelfs niet tegen mijn mentor. Ik wil m'n beste vriendin (die nu in een andere klas zit) vertellen wat er is gebeurt.. maar dan denk ik weer wat ik mijn moeder heb belooft. Een keertje, vertelde ik dat ik Misschien ging verhuizen. Ik wou testen of ik diegene kon vertrouwen (aan beste vriend). En een paar maanden daarna vroeg mijn lerares het, en zelfs ouders van kinderen. Mijn moeder wilt ook niet dat ik het vertel, omdat mensen dan heel erg negatief over ons gaan denken. We zitten al met familie problemen, geld problemen, etc.   Het probleem is dus dat ik aan niemand wil vertellen dat mijn broer bijna dood is gegaan. Toch ben ik erg verdrietig en wil ik het effe kwijt. Maar ik kan gewoon niemand vertrouwen! Aan de andere kant denk ik dat ik het misschien toch maar beter moet doen aan mijn beste vriendin, omdat ze me dan meer gaat begrijpen waarom ik de laatste tijd zo stil ben. Aan de andere kant wil ik mijn moeder niet weer teleur stellen.   Wat moet ik doen? :(