Hoi, meisje 19 weer. Ik vind het echt heel naar voor je dat je je zo voelt en het gevoel hebt dat je bij niemand terecht kunt. Maar je mag dit echt aan je huisarts vertellen en die kan je dan doorsturen naar mensen die je wel degelijk kunnen helpen, bijvoorbeeld een psycholoog. Ik kan me wel voorstellen dat je nu geen hoop hebt, maar ik beloof je dat die er wel is, omdat ik zelf een paar jaar terug heel diep in een depressie zat en er beter en sterker uit ben gekomen dan ik daarvóór was. Natuurlijk kan ik niet precies weten wat jij denkt en voelt, maar ik weet wel hoe dit soort gedachten je leven kapot kunnen maken en je het gevoel kunnen geven dat er geen andere uitweg meer is dan zelfmoord. Maar ik heb hulp gekregen van een psycholoog en heb zo ontdekt dat er wél een andere uitweg is, namelijk genezing. Ik zou het echt vreselijk voor je vinden als je er een einde aan maakte terwijl er een andere, betere weg is. Alsjeblieft, probeer dit te vertellen aan je huisarts.     Wat je vrienden betreft: ook aan hen mag je dit vertellen. Dat is juist een van de dingen waar vrienden voor zijn, om elkaar te steunen als het moeilijk is.     Nogmaals sterkte.

Hola meisje 19.   Ik zal het wel alleen op moeten lossen aangezien niemand er is voor me. Aan vrienden leg je dit niet uit, ik heb ruzie met me vader dus daar praat ik al heel lang niet meer mee, me moeder ziet alleen me jongste broertje staan en aan een docent heb ik ook niks, want ik heb al 1,5 of al 2 maanden vakantie, want ik wacht op me eindexamen uitslag. Niemand kan me hier mee helpen. Ik word "geholpen" door mensen. Alleen heb ik al zolang geen afspraak meer gehad. En ik moet toch op maandag naar de huisarts vanwege een aanrijding die ik had in oktober waar ik zelf het slachtofer was. Ik heb redelijk veel pijn als ik in me bed lig. Vanwege gekneusde ribben en een gebroken teen en nog iets met me knie. Als ik naar de huisarts ga word ik waarschijnlijk doorgestuurd naar het ziekenhuis en anders word ik naar huis gestuurd met veel succes. Of ik maal er zelf een eind aan. Ik heb er allemaal heel erg weinig zin in. Niemand ziet me en ik loop rond met nog veel meer pijn dan die ik net beschreven heb. Bedankt voor je hulp, maar je kan me niet helpen...

Dag jongen 16, ik kan je bericht niet lezen, maar wilde toch even reageren. Wat heftig voor je dat je zo te lezen aan zelfmoord denkt. Je hoeft dit niet alleen op te lossen. Zijn er mensen die je vertrouwt met wie je hierover kunt praten? Dat kan ook met een leraar of je mentor op school. Misschien lijkt zelfmoord wel de enige uitweg voor je, maar dat is niet zo: er is echt hoop voor je om hier uit te komen en weer gelukkig te worden, ook als je dat nu niet ziet. Kun je hiermee naar de huisarts om doorverwezen te worden naar professionele hulp? Zo niet, dan zijn er ook hulplijnen en gratis chatdiensten als 113, zoals de moderatoren hierboven ook schrijven, of de Kindertelefoon.

Ik wens je heel veel sterkte; reageer gerust als ik iets voor je kan doen of je ergens mee kan helpen.