Ook ik heb nooit echt van aanraking gehouden. Wilde ook nooit een knuffel geven of iemand met een kus begroeten. Nu is dat langzaam een beetje aan het veranderen. Ook ik heb nooit een reden kunnen aanwijzen waarom ik niet van aanraking hou. Misschien helpt het je voor te houden dat je er ook geen reden voor HOEFT te hebben. Je houdt er niet van en dat is genoeg. Naar anderen ben je geen uitleg schuldig over waarom niet.

Ik ga toch even reageren ondanks dat het een oud topic is. Ik had een beetje het zelfde, altijd een persoonlijke auro om me heen, nooit knuffels geven en als iemand me aanraakte trok ik in 1x weg. Maar ik had een goeie reden. Ik ben aangerand door mijn beste vriend, ook forceerde hij me om knuffels te geven. Ik heb het heel lang voor mezelf gehouden en opgekropt maar toen kreeg ik ineens een vriendje en wilde ik wel aanraking. (Het is nu uit hoor daar niet van hahaha) maar ik ben toch wat losser geworden. Ook feestjes hielpen mij wel omdat iedereen daar toch op 0 cm afstand van elkaar staat en elkaar aanraakt. Bij mij was het dus een kwestie van weer wennen aan aanraking. Maar ik snap wel helemaal wat je bedoelt met dat je lichaam te walgelijk is, ik voelde me echt smerig maar nu als ik naar mezelf kijk denk ik dat ik best tevreden met mezelf ben.

Je hoeft je bij een psycholoog echt niet te schamen, hoor. Je kunt daar in vertrouwen spreken en een psycholoog is er om je te helpen, niet om je te veroordelen. En er zijn meer mensen die problemen hebben met aanraking, dus je hoeft je echt niet raar te voelen.

Ik durf het niet, ik ga al een tijdje naar de psycholoog maar ik moest onlangs veranderen van hulpverlener omdat mijn vaste psycholoog heel ziek werd. Mijn nieuwe durf ik niet veel te vertellen, ik voel me heel dom hiermee en ik weet niet hoe ik erover moet beginnen :(

Ten eerste: je bent nooit verplicht om iemand je te laten aanraken. Dat mogen mensen alleen doen met jouw instemming. Het kan zijn dat seksualiteit en aanraking gewoon niet zo jouw ding zijn - dat komt voor, en dat is helemaal oké.

Dat gezegd hebbende begrijp ik uit je verhaal dat je veel last hebt van deze afkeer of angst, zozeer dat je in paniek raakte van de gedachte aan seksuele aanraking. Dat is erg naar voor je. Wat je zou kunnen doen is je huisarts vragen om je hiervoor door te verwijzen naar een psycholoog. Die kan je helpen om die gevoelens van angst en walging beter te gaan begrijpen en er vanaf te komen.