Alles Hebben & Opeens niets

2 Jaar geleden ging ik naar me 3e basisschool voor 1 jaartje. De kinderen ontvingen me alsof ik al jaren er was. In Dat Jaar leek alles perfect ;Populair , De Vrienden , De Cijfers , ALLES Ging goed.   Tot dat ik op middelbare school kwam. Alles veranderde .Dit dorp waar ik namelijk woon bestaat vooral uit mensen die elkaar al Jaren kennen. Ik kende nauwelijks personen, De meeste 'Vrienden' die ik had gingen naar andere scholen , zaten in andere klassen of waren blijkbaar dus geen vrienden , zodra ze andere hadden gevonden waren ze weg. Na een maand proberen en proberen, lukte het he maar niet. IK heb dagen lang s'avond me zelf in slaapgejankt , Ik was Heel Heel Depressief.Dat hield ong in : 1) NERGENS zin in hebben 2) Snel ruzie met ouders. 3) Nooit meer naar buiten 4) Onoplettend bij lessen 5) Onzekerheid   Mijn Moeder wou me naar een phygiater sturen , want gelukkig niet gebeurt is. Uiteindelijk heb ik nog wel kunnen volhouden door mijn 2 beste vriendinnen uit andere klassen. En dacht bij mezelf , Volgend jaar wordt anders, andere mensen enzo, Gedeeltelijk heb ik het gelijk gehad maar heel veel ook niet, Ik Heb geleerd dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben want daar kan meestal alleen zorgen voor teleurstelling, Ook heb ik geleerd wie me vrienden zijn, Die wel mij blijven bellen ookal ben ik niet meer populair.   Ik zit nu in de 2e, Ik Heb geen perfect leven  en ik zo het maar al te vaak willen veranderen maar soms moet je gewoon het accepteren. Je hoeft geen 1000 vrienden te hebben, Aan 1 of 2 Heb je al genoeg. Het maakt niet uitwat andere vinden , het gaat erom wat jij vind. En het Belangrijkste is ; NOOIT OPGEVEN   -x- Meisje , 14