Ik ben zelf ook met een autist, we hebben de laatste tijden heel veel ruzies gemaakt omwille van dat hij altijd slechtje ideetjes over mij heeft, hij is ook erg jaloers.. Soms kan hij me ook uitschelden als er iets niet gaat.. Ik heb paar keer stop in ons relatie willen zetten maar dat lukt niet, dwingt mij om bij hem te blijven en zegt bedreigend dingens tegen mij zoals; als je het uitmaakt ga ik voor je huis komen "wilt me ik verwarring brengen"(omdat ik moslim ben en mijn ouders weten namelijk niet dat we samen zijn) Soms ben ik kwijt, toen ik de eerste maanden met hem was, ging alles perfect.. Endan is er een "dwalging" gekomen, ik dwalg soms van zijn manieren.. Hij wilt meestal gelijk hebben. Hij is de meneer die alles weet.. En dat "degouteerd" me erg.. Nu zijn we nog atlijd samen en ik heb altijd ideetjes van hoe zou ik het met hem uit kunnen maken. Ik zit vast.. Graag wil ik jullie advies

Groetjes allemaal xx

Zelf heb ik ook een relatie met een autist. We waren eerst erg goede vrienden en toen hij me gevraagd had was ik ook verrast, want ik was ook op hem. Zo hebben we een tijdje lang elkaar alleen nog maar beter leren kennen. Ik wist dat hij autistisch was en dat hij aan sommige dingen niks kan doen. Zoals hij heeft altijd een schema en hij snapt je gevoelens soms niet. Verder is hij lief en aardig en best wel gezellig. Alleen ik kan er niet mee omgaan ik raak er zelf gestresst. Ik ben juist een persoon die alles vergeet, niet met schema's kwn werken, dodelijk ziek veel praat over gevoelens enzo, spontaan, en een rommelmiep en nadat ik hem beter heb leren kennen snap ik dat wij niet bijelkaar passen. Er zijn waarschijnlijk meiden genoeg die hem leuk vinden en hem ook de steun kan geven voor zijn autisme wat ik niet kan, ik hoop ook dat hij diegene vind maar ik weet.1 ding zeker ik ben de ware niet

Hoe gaat het intussen?

Hoi meisje van 17, geen idee of jullie nog samen zijn, maar ik duim er wel een beetje voor. Dapper dat hij het je verteld heeft, en dapper van jou dat je naar hem als persoon blijft kijken. Als jullie nog samen: ik heb ook niet veel tips, maar komende uit een familie vol 'autisten': onthou dat het mensen soms 'star' lijkt te maken, maar dat de meesten heus dingen kunnen leren. Zoals de jongen van 18 al zei: praten, praten. Je moet denk ik van praten houden om samen te zijn met iemand met autisme/trekjes daarvan. Vaak weten mensen in onze familie ook niet goed hoe te reageren. Ze voelen heus wel aan dat het niet goed gaat met iemand, maar ze klappen in elkaar, bang voor de afwerende reactie die iemand kan hebben. Misschien gaat het beter gaan als jullie zekerder worden van jullie gevoelens en elkaar volledig durven te vertrouwen? Succes!!! En geniet ervan, als jullie nog samen zijn.

Helaas

Helaas heb ik zelf geen ervaring met relaties. Ligt voor een gedeelte aan autisme maar ook een heel eind aan mij. Mensen met autisme houden van duidelijkheid, dus als je je vriendje er op wijst dat je je bijvoorbeeld niet lekker voelt en hem eventueel er op wijst wat je graag wilt dat hij op dat moment NIET doet, lijkt het me voor hem al een stuk duidelijker. Dit is het enige wat ik aan tips kan geven.

Beste jongen 18

Bedankt voor je reactie:) Ik heb hier zeker wat aan. Het was misschien wat te heftig om meteen aan uitmaken te denken. Ondanks onze problemen af en toe ben ik gek op mijn vriend en hebben we het meestal heel leuk samen. Ik denk nu dat veel van onze problemen voortkomen uit dat hij het gewoon niet door heeft als ik niet lekker in mijn vel zit en chagrijnig ben. Dat hij echt graag lief voor me wil zijn als ik me niet fijn voel, maar dat hij gewoon heel vaak niet door heeft dat ik me niet fijn voel. Ik wil hier graag een oplossing voor vinden, maar ik weet niet goed hoe.
Heb jij ervaring met relaties? En heb je misschien tips voor mij om onze relatie te verbeteren?

Je relatie

Ik ben zelf autistisch en het idee om een relatie met een autist te hebben is niet persé een slecht idee... het gaat in een relatie ten slotte om de persoon en niet om de stoornis/ziekte die er aan vasthangt. Nu je weet dat hij autistisch is, heb je een verklaring voor bijvoorbeeld waarom hij zich zo weinig aantrekt van jouw gevoelens. Een van de mogelijke kenmerken van autisme is namelijk het verminderde empathische vermogen. Pas wel op dat je niet alles er op afschuift. Maar de wetenschap dat hij autisme heeft betekent voor jou dat je er rekening mee kan houden (dus dat hij niet alles meent wat hij zegt bijv.) en geeft hem een vertrouwenspersoon waarmee hij er evt. aan kan werken. Hier moet hij echter zelf mee komen en niet jij. Verder moet je hem gewoon zo blijven behandelen zoals je altijd hebt gedaan. Zoals je zegt is hij niet ineens iemand anders omdat je hebt ontdekt dat hij autisme heeft. Benadruk bij hem dat autisme hebben niet, ikzelf en vele 'mede-autisten' hebben hier een schijthekel aan. Uitmaken doe je pas op het moment dat die relatie strandt. Let op: autisme is hiervan niet de oorzaak, hooguit een versterkende factor. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. (;