Ja kan dat ook, ik heb ook gescheiden ouders
Vaak woon ik bij me vader en in het weekend bij me
Moeder . Ik rook en drink ook , dat token is best
Veel een pakje marl boro per dag.
En als ik s'avonds op de bank zit met me
Vader drinken we samen een biertje
Of een baco met cola.
Me moeder wilt niet dat ik al drink en rook
Ze is boos op me vader dat hij dat toelaat
Aan mij.

schrijver

hallo allemaal,   ik heb al een tijdje niets meer van me laten horen. ik vind het zeer fijn om te zien hoeveel reactie`s hier op komen en ook om te zien dat er mensen me mij en andere meeleven.   het gaat inmiddels een stuk beter met me. nog steeds heb ik het gevoel dat niemand me hoort en het leven langs me heen gaat. mijn stiefzus en ik hebben gepraat, dit heeft echter niet geleidt tot een mogelijke oplossing, maar wel voor een pretiger gevoel bij mij. ook heb ik een nieuwe 'uitlaatklep' gevonden namelijk de sportschool en andere trainingen. op die manier probeer ik zo min mogelijk thuis te zijn; dat zou je misschien wel kunnen zien als een soort wegloop gedrag.  ik denk in te hebben gezien waar een mogelijk probleem zou kunnen zitten.   onderweg naar een training op de pont, zag ik een vader een zoon (een jaar of tien). na mijn inschatting was de man gescheiden, maar ze leken zó gelukkig. ze hadden overduidelijk een sterke 'vader-zoonband'. iets wat ik nooit heb gehad. ik voelde een soort gemis, alsof ik het ook móést hebben, maar het nooit zou kunnen krijgen.  dit is een probleem wat ik nooit zou kunnen oplossen, maar het zou wel een aanleiding kunnen zijn voor mijn gedrag en dergelijke.    mijn rook en drink gedrag heeft pieken en dalen. ik drink niet consequent meer, maar als ik drink ik niet zonder mate. roken doe ik vrijwel niet meer, alleen als ik uit ga wil ik er nog wel eens eentje opsteken. ook lust ik toch nog af en toe een jointje, maar dit is ook niet iets wat ik wil veranderen, omdat ik hiermee ben gaan leven. ik voel me niet meer genoodzaakt opzoek te gaan naar hulp, omdat ik denk dat ik die niet meer nodig heb, ik heb met mezelf leren omgaan en er mee leren leven. je zou het kunnen zien als volwassen worden en jezelf vinden. dat ik op mezelf wil blijven wonen als blijven bestaan, dat is namelijk de enige oplossing om van de gescheiden situatie af te komen. er zijn zelfs al plannen dat ik met een vriend samen in een huis zou gaan kunnen wonen, iets wat me heel rust gevend lijkt, ja ik ken ook de negatieve kanten. het is alleen wel zo dat ik voor mezelf die negatieve kanten probeer te verduisteren alsof ze niet bestaan, terwijl ik donders goed weet dat ze er zijn.    ik vind het pretig om te horen dat er nog mensen zijn met de zelfde gevoelens als ik. het geeft me een voel dat ik niet alleen op de wereld sta. ik wens jullie ook heel erg veel sterkte en geluk.     nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van mijn situatie en gevoelens, ik zal proberen iets regelmatig iets van me te laten horen. ik wens jullie sterkte in alles wat jullie mee maken. jullie vinden de weg naar boven ook vast wel, bij mij zit in ieder geval de stijgende lijn in.    met vriendelijke groeten, ...

re

 Hoi, je kan best met je stiefzus praten.  Je zei dat je daarmee toch wel een goeie band hebt. Misschien ziet ze het wel dat het niet goed met je gaat, maar wil ze er zelf niet over beginnen.  Ga bij haar is langs en zeg dat je is serieus wil praten.  Zeker weten dat ze je serieus gaat nemen.   Ik ken het gevoel dat het lijkt alsof je in een volle zaal staat te roepen maar dat niemand reageert... :s Je zit duidelijk met iets.   De scheiding van je ouders vroeger, dat heb je niet kunnen verwerken.  En misschien wel een nieuwe partner van mama of papa.  Het lijkt alsof je ineens moet luisteren naar een 'vreemde' lijkt me ook niet zo makkelijk en moeilijk op jouw leeftijd.   Roken/Drinken Je gaat om met mensen die ouder zijn, dat is op zich niet echt een probleem.  Maar er bestaat zoiets als groepdruk. Waarschijnlijk roken of drinken ze zelf en wil je natuurlijk niet onderdoen voor hen. Eigelijk moet je - als je je voorneemt om niet te drinken - daaraan vasthouden. Ook al dringen de anderen aan.  Ze moeten je beslissing respecteren. Drinken en roken als uitlaatklep vind ik maar een rare uitspraak.  Zowel roken als drinken lossen niets op. Alcohol laat je wel tijdelijk beter voelen maar het is beter om de oorzaak van dit alles aan te pakken.   Op jezelf gaan wonen zou ik niet doen. Nu heb je mensen rond je.  Ik vrees als je nu alleen zou wonen, dat je misschien nog meer gaat drinken.  Je gaat misschien volledig ontsporen omdat er niemand meer is om op jou te letten.   Ik vind het zeer moedig van je, dat je hier hulp komt zoeken. Dat wil zeggen dat je zelf bewust bent dat het niet goed met je gaat en vooral dat je er iets wil aan doen.   Veel succes man.  Ik kom regelmatig lezen hoe het met je gaat. ;)

Kerk

Er zal vast wel hulpverlening zijn. Huisarts, GGZ, kindertelefoon, er zijn allerlei mogelijkheden.   Ik was zelf 17 toen ik in zo'n dip zat. Ik had de verwerking van mijn 'slechte' jeugd (mijn moeder is overleden toen ik 6 was en ik werd afgewezen door de nieuwe vriendin van mn vader waardoor ik uit huis moest) School ging slecht en daardoor had ik een laag toekomstbeeld en bovendien had ik door al deze problemen het gevoel dat ik ook nooit geluk in de liefde kon krijgen. Tot ik op een avond aangesproken werd op straat over het evangelie. Ik heb het bekeringsgebed gebeden en was gelijk uit mijn dip en heb dingen weer opgepakt. Het gaat nu allemaal heel lekker! Zo heb ik bijvoorbeeld leuk werk en doe ik daarnaast nog een opleiding. Iets dat ik 6 jaar geleden niet gedacht had!   Ik weet dat het moeilijk is om dit aan te nemen als je zelf niet gelooft, maar als je jezelf ervoor openstelt, zul je zien dat het helpt! Het enige dat je hoeft te doen is te bidden en je hart openen voor Jezus.  

ik ook.

Hey jongen,   Toen ik je bericht las was ik echt geshockt: Het is een kopie van mezelf. Ik drink en rook ook. Ik heb ook het gevoel dat ik niet besta. Het is niet dat ik wil opgemerkt worden door die stomme mensen om mij heen, maar ik haat het gewoon zo dat ik in deze maatschappij moet leven. Ik wil ook alleen wonen, op men eigen ritme weg van iedereen. Mijn ouders zien niet dat ik al een jaar lang depressief ben, rook en drink, want ze zijn te druk bezig met hunzelf. Ik ben de enigste die zo alleen is hier. Mijn vrienden zijn echt egocentrische narcisten. Ze denken alleen aan hunzelf en zijn alleen geinteresseerd over zichzelf. Ik erger mij hier dood aan, want niemand weet wie ik echt ben, niemand snapt mij. Als ik dit zo typ lijk ik wel een groot cliche te zijn, en misschien is dit wel zo. Ik ben het gvd gewoon kotsbeu van te leven. Ik haat school, en wil niet verder studeren. Ik leef voor kunst en muziek, maar niemand neemt me serieus. Iedereen lacht me uit en zegt dan zo van: "Komaan, je bent zo slim, natuurlijk ga je verder studeren!" Maar ik wil dat niet, Ik wil hier weg. Ik ben het even beu als jou.

Het meisje dat je wou helpen(L)

Ik ben dat ene meisje weer dat je wou helpen, ehh nee ik weet het ook niet echt. weet iemand anders hoe je met iemand kan praten/ want je kan ook geen 06 nummer geven toch? ~X   Bericht van de webmaster: helaas kun je via het forum geen namen of contactgegevens uitwisselen. Je kunt hier, op het forum, met elkaar praten.

Bekend probleem

Hee,   Klote dat je het zo ervaart maar als ik het lees zijn het wel erg bekende problemen waar niks raars mee is :) Toen ik 15 was wou ik ook dolgraag weg en was ik iedereen om me heen helemaal zat. Dat komt heel veel voor bij pubers, het hoort erbij dat je zelfstandig wordt en weg wilt uit je oude/ouderlijke omgeving. Wel vervelend dat niemand je serieus neemt. Herken ik ook wel, iedereen verwacht nog dat je een onnozel 14 jarig jochie bent terwijl je zo echt niet benaderd moet worden. Ik heb destijds altijd al wat oudere vrienden gehad en oudere mensen opgezocht. Bij je leeftijdgenoten blijven waar je het niet mee kan vinden is toch ook niks?   Ik wet niet of je er wat aan hebt, maar probeer het wat positief in te zien: je bent nu al aardig volwassen aan het worden en meer dan al die leeftijdgenoten om je heen en meer dan mensen van je verwachten. Probeer daar een beetje meer eigenwaarde uit te halen. En verder: zoek iemand waar je verder mee komt in een gesprek dan oppervlakkig geouwehoer, maar daar ben je al mee bezig begrijp ik :)   Sterkte ermee!

---

ja, ik heb gekeken, alleen ik denk dat ik tog liever persoonlijk met iemand praat. want ik denk dat ik me dan gwn beter kan uitten. er moet tog wel een soort iets zijn in de buurt waar je heen kan met die soort problemen? weet iemand iets? thanks everyone!!

Hulp

In heel fijn!, 5e reactie hierboven, staat een link naar hulp via een jongin site. Miss heb je daar wat aan?   Suc6!

wie?

ik hoop ook voor jou van harte dat je uit de dip komt! ik heb ook wel vrienden van mijn leeftijd, maar bij hun vermaak ik me gwn veel minder, dat ligt niet aan drank ofso. maar ik heb gwn minder plezier. ik heb ook meerdere malen geprobeert met iemand te praten, maar toen liep het tog weer op hele andere dingen uit, mede door dat ik niet helemaal serieus werd genomen bij de eerste zinnen, misschien moet ik het bij een ander proberen, ik weet gwn niet wie? kunnen jullie me ook niet meer helpen, weet ik. maar er moet tog wel iets bestaan van de gemeente, of een andere instelling, waar je met dit soort problemen heen kan. egt heel erg bedankt voor al de reactie`s!

Jongen van 1e reactie

 Dankje voor je sterke BTW, Zo'n dip kan zo lang duren als je eigen persoonlijkheid het toelaat. Om maar te zeggen: als je iemand bent, die gemakkelijk problemen bespreekt, dan zal een dip minder lang duren. Toch moet ik zeggen, dat het bij mij ook meer dan een half jaar heeft geduurt voordat ik het tegen een vriend heb verteld. Wat jij het beste kunt doen is iemand die je vertrouwd 1 op 1 nemen, en met diegene praten. Ik zou ook proberen een andere ''uitlaatklep'' te vinden. Ik moet zeggen dat ik hier ook moeite mee heb, en ik me ook te veel laat gaan met drank af en toe, maar er zijn zoveel dingen die ook leuk zijn om te doen, bijvoorbeeld gamen, zwemmen met vrienden, hobby's of een sport. Maar ik zou wel proberen om dan (als dat moggelijk is) vrienden te worden met leeftijdsgenoten zodat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Als je namelijk oudere vrienden hebt, betekent dat dat zij altijd een stapje voor zullen lopen, en dat heb je met leeftijdsgenoten minder of niet. Daar zit misschien ook het probleem: er wordt door jouw uiterlijk en vrienden verwacht dat je ouder bent, en dus al een stap verder bent dan je voor je eigen leeftijd zou zijn. Ik denk dat het daarom slim is meer leeftijdsgenoten als vrienden proberen te krijgen. En soms is dat niet mogelijk, dat snap ik, maar het is het proberen zeker waard. Ik hoop dat je snel uit je dip komt ;)

heel fijn!

ik zou het heel fijn vinden! egt waar! maar hoe kan dan? ik bedoel je kan hier geen e-mail achter laten, tog? misschien weet jij een andere manier? maar alvast dankje!   noot van de redactie: helaas kun je via het forum geen e-mailadressen of namen uitwisselen wel kun je op de site ook je vraag stellen aan een hulpverlener: bv. op http://www.jongincuijk.nl/showsite.asp?xtitle=Ik+wil+een+antwoord%2Fhulp%2Feen+oplossing%2Feen+tip&map_id=20851.

help

ik zou je graag willen helpen als je dat fijn zou vinden? ik weet niet echt hoe, maar misschien praten ofzo? ~X

dankjewel!

ja, jullie begrijpen het goed. maar voordat ik met me ouders wil gaan praten wil ik liever ook eens met een buitenstaander praten, die ook iets weet van andere kinderen met dit probleem, bestaat er zoiets? ik zie drinken en roken nu meer als een soort uitlaatklep, als je me begrijpt. en hoe lang zou z`on dip duren? jij ook sterkte hé!

Ik wil je graag helpen!

Wat vervelend voor je.. Je hebt dus het gevoel dat niemand echt naar je luistert. Je gaat drinken doordat je met oudere omgaat.. Die moedigen je waarschijnlijk aan hierdoor, of begrijp ik dit verkeerd? Maar je wilt dus op jezelf wonen, omdat er niemand naar je luistert.. misschien kun je het beste toch met je ouders praten... ookal lijkt je dit niet de beste optie. Ze lachen je misschien uit omdat je zegt dat je op jezelf wilt wonen. Dit snap ik aan de ene kant wel, je bent nog jong.. Maar als je vertelt aan je ouders wat er precies speelt.. misschien dat ze je dan beter zullen begrijpen. Misschien kunnen ze wat doen aan je alcohol en rookverslaving? Lukt het niet om t te zeggen, schrijf een brief en geef die aan ze. Zo kun je het het beste uitleggen wat er aan de hand is.   Veel succes!! X  

Depressie

 Het lijkt erop dat je in een soort depressie zit. Dat is erg vervelend voor jezelf, maar je omgeving kan dat niet altijd ruiken. Ikzelf heb ook last van een dip, maar ik heb het aan mijn 2 beste vrienden verteld, en ik heb hen ook verteld wat mij dwarszit. Gelukkig begrijpen ze dit maar ik heb wel altijd een schuldgevoel over me, omdat ik alle problemen naar me toe trek, daarbovenop ben ik gepest geweest en ben ik zeer snel jaloers.